آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید

راسته صابونیان، اکنون به بورس بزرگی تبدیل شده که انواع و اقسام کریستال، بلور، شیشه و محصولات جدیدی همچون آرکوپال و پیرکس را عرضه می‌کند، بورسی که منطقه ۱۶ را تبدیل به پاتوق تازه عروس‌ و دامادها کرده که برای تهیه جهیزیه، حتماً باید سری به خیابان صابونیان بزنند. این روزها حتماً «سرویس چینی» از ۱۰ ـ ۱۵ پارچه گرفته تا صد و اندی، حتماً همراه هر عروس‌خانمی روانه خانه داماد می‌شود و لذت غذاخوردن در ظروف چینی برای ما ایرانی‌ها به‌رغم وجود این همه ظروف متنوع و زیبا، جلوه دیگری دارد. حتماً برایتان جالب است بدانید که این ظروف در قدیم الایام چگونه بود و اصلاً پایشان چگونه به این منطقه باز شد. متأسفانه از روزگاران پیشین تا کنون، به غیر ظروف نامرغوب گلی و بعضاً مسی، بقیه ظروف ماـ بخصوص چینی‌ـ از چین و ماچین گرفته تا ژاپن و روسیه‌ وارد کشورمان می‌شد. در این میان، هنوز هم ردپای استعمار را می‌توانیم در تصاویر ناصرالدین‌شاه بر روی استکان‌های کمر باریک، نعلبکی و برخی ظروف دیگر جست‌وجو کنیم. ضمن آنکه در آن روزگاران، سر قلیان‌ها و کوزه‌ قلیان‌های انگلیسی، با قیمتی بس گزاف به سرزمین‌مان‌ وارد می‌شد و در مجالس دست به دست می‌گشتند تا نوعی تفاخر به حساب آیند. استکان و نعلبکی از روسیه به ایران آمدند، اما انگلیسی‌ها بازار ما را پر از محصولات فریبنده کردند. دوران خاکروبه جمع‌کن‌ها شاید برایتان جالب است بدانید که شغل آبا و اجدادی بسیاری از مغازه‌داران خیایان صابونیان، شیشه‌گری بوده است. در کتاب طهران قدیم جعفر شهیدی در این باره نوشته شده است: «شیشه‌گر کسی بود که اشیایی از شیشه می‌ساخت. در تنها کارگاهی واقع در کوچه شمالی امامزاده سید اسماعیل، غرب خیابان سیروس. آنها خرده‌شیشه‌های جمع‌آوری شد, ...ادامه مطلب