خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، عطار از پیشگامان ادبیات تمثیلی در شعر و حکایات مبتنی بر عرفان بود که در سیروسلوک عرفانی به مخاطب اجازه داده تا بتواند در خلال داستان از آن نتیجه منطقی و درست بگیرد. بیان زیبای عطار و افقهایی که با آموزههای عرفانی و اخلاقی راه مبارزه با بدیها و دوری از نابکاری را گشوده است به عنوان یک اندیشه پیشتاز در قرن ششم سیر تفکرات ناب و هدایتگر ایرانی را به ظهور رسانده است. روحی که در عرفان عطار نیشابوری مواج است با همان سادگی و صفا فرصت بیشتری را برای تماشای عقاید و خواستههایش قرارمیدهد. عطار توانسته با توان هنری خود پنجرههای تازهای به روی خواننده بگشاید که از آن جمله آوردن حکایات و تمثیلهای عرفانی در آثار اوست. عطار از بزرگترین عارفان شاعر قرن ششم و اوایل قرن هفتم است که مولانا جلالالدین بلخی وی را قدوهالعشاق و به منزله روح دانسته «عطار روح بود و سنایی دو چشم او/ما از پی سنایی و عطار آمدیم» و جامی تاکید کرده، آن قدر اسرار توحید و حقایق اذواق و مواجید در مثنویات و غزلیات وی درج یافته در سخنان هیچ یک از این طایفه یافت نمیشود. مثنویهای عطار گلهای زیبای ادبیات فارسی به شمار میآیند و اسرارنامه، الهینامه، منطقالطیر و مصیبتنامه دارای مضامین مشترک دینی و عرفانیاند. عرفان حماسی و عاشقانهعطار، تجلی و بیانگر روح و روحیه حاکم بر فضای فرهنگی زمانهاش است. عرفان، به باور عطار راهی است که با رفتن آغاز میشود: گفت ما را هفت وادی در ره است چون گذشتی هفت وادی درگه است وانیامد در جهان زین راه کس نیست از فرسن, ...ادامه مطلب