آهنگ پیشواز چیز بدی نیست اما...

ثریا شیری| توی تلویزیون مجری گفت: "صبحتون رو با لبخند شروع کنید"، آخرین لقمه نون و پنیر را قورت دادم و چایی ام را سر کشیدم و بعدش لبخند زدم، تمام ِ مدتی که توی آشپزخانه داشتم غذا درست می کردم لبخند زده بودم، آهنگ های شاد گوش کرده بودم و لبخند زده بودم، وسط ِ آشپزی ام چند تایی عکس گرفته بودم و لبخند زده بودم، حتی وقتی که روغن ِ داغ انگشتم را سوزاند بعد از دو ثانیه لبخند زده بودم و به خودم قول داده بودم نگذارم چیزی غمگینم کند و روزی که با لبخند شروع کرده ام را خراب کند. سر ظهر بود که تصمیم گرفتم به دوستم زنگ بزنم و حال و احوالی کنم، می خواستم حال ِ خوشم را با او هم شریک شوم، شماره اش را که گرفتم به جای بوق آهنگ پخش شد، از آن آهنگ هایی که در فراق ِ عزیز ِ از دست رفته می خوانند، لبخندم کم کم محو شد، گوشی تلفن توی دستم مانده بود و کسی آنور خط جوابم را نمی داد و آهنگ ِ غمگین ِ حال خراب کن همچنان به جای بوق پخش می شد، یکهو دلم برای مادرم تنگ شد با آهنگ زمزمه کردم و اولین قطره اشک از چشمانم سُر خورد و افتاد پایین، به یاد تمام روزهای سختی که در این یک سال ِ گذشته بخاطر رفتن ِ مادرم گذرانده بودم افتادم و اشک ریختم تماس که قطع شد دوباره شماره را گرفتم، می دانستم دوستم دیگر جواب نمی دهد، لابد باز هم صدای گوشی اش را قطع کرده بود تا راحت بخوابد، این دفعه زنگ می زدم که بیشتر بشنوم، آنقدر با آهنگ خواندم و اشک ریختم که بوی سوختگی ِ غذا کل ِ آشپزخانه را گرفت و به همین سادگی روزی که با لبخند شروع شده بود جایش را با اشک هایم عوض کرد. آهنگ پیشواز چیز بدی نیست، ولی حواسمان باشد از امکاناتی که داریم چطور استفاده کنیم، ما هیچ وقت آهنگی که به جای بوق ِ گوشی مان پخش می شود را نمی شنویم و فقط آدم های پشت ِ خط این شانس را دارند که آهنگ را گوش کنند، پس چرا با آهنگ های غمگینی که آدم را یاد تمام ِ بدبختی هایش می اندازد حال ِ خوب ِ اطرافیانمان را خراب کنیم؟ اصلا چه لزومی دارد دوستانمان را مجبور کنیم با هربار تماس گرفتن ِ با ما آهنگی که ما دوست داریم را از روی اجبار گوش کنند؟ کمی با خود فکر کنیم با همین آهنگ پیشواز ِ به ظاهر بی اهمیت تا حالا لبخند ِ چند نفر را به اشک تبدیل کرده ایم؟ حال ِ خوش ِ چند نفر را ناخوش کرده ایم؟ فقط کمی فکر کنیم.