شادترین شهر آینده آفریقای جنوبی؛ ژوهانسبورگ (قسمت اول)

ساخت وبلاگ

ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی از جنگ و ناامنی گذشت تا به مهد تمدن، فرهنگ و هنر تبدیل شود. با تغییراتی که در آفریقا ایجاد شده، امروزه می توان در منطقه ای از « ژوهانسبورگ »، (Johannesburg) که در گذشته از مناطق بسیار خطرناک بود، ژلاتوی ایتالیایی که دستگاه های آن توسط فردی ایتالیایی به صورت مستقیم از رم به آفریقا آورده شده خورد. می توانید ماهی طلایی موزامبیک را که به سبک کنگو پخته شده به همراه برنج میل کنید، برای کودکان هم کیک های ذرت که آشپزی مسیحی درست کرده توصیه می شود یا می توان نان های زنجبیلی را که توسط آشپزهای ابراهیمی درست شده امتحان کرد. وقتی از این آشپزها بپرسید در کجا زندگی می کنند به شما جواب خواهند داد که: در بعد پنجم بهشت آسمانی زندگی می کنند. بر روی پشت بام می توانید سالسا برقصید و در خیابان پایینی مردی فرانسوی را در حال رقص با موسیقی آفریقایی که از آلات موسیقی چوبی نواخته می شود، ببینید. در کوچه های اطراف حتما جوان های زیمبابوه ای را خواهید دید که در حال رقص تکنو هستند. مطمئنا در همین حین در کنار پارکینگ خودروها، مغازه های زرگری را مشاهده خواهید کرد. در ادامه داستان سفر «سکی نافو»، ( Saki Knafo ) را به آفریقای جنوبی، شهر ژوهانسبورگ، از زبان خود او می خوانید. اکثرا خرید روزهای یکشنبه در محله ی «مابوننگ»، ( Maboneng ) به قدری پر جنب و جوش است که مطمئنا از بسیاری نقاط دیگر آفریقا و حتی جهان متفاوت است. بسیاری بر این باور هستند که این منطقه شبیه به «ویلیلمزبورگ»، ( Williamsburg ) نیویورک یا «لس فلیز»، ( Los Feliz ) در لس آنجلس است، البته با این تفاوت که رشد مابوننگ سرعت بیشتری داشته است. در واقع ۱۰ سال قبل، محله ی مابوننگ اصلا وجود نداشت. اگر سال ها قبل در این منطقه راه می رفتید، ممکن بود مورد آزار راهزنان قرار بگیرید. در این محل مردم بدون برق و آب آشامیدنی، ۵ نفره در یک اتاق زندگی می کردند و همگی در حومه ی شهرها مشغول به کار بودند. بیشتر گردشگران هم در حومه ی شهر ژوهانسبورگ سکونت می کردند و کمتر شهر را می دیدند، فقط در مواقعی که با خودرو در حال رفتن به فرودگاه از هتل بودند، می توانستند از پنجره ی اتومبیل شهر را برانداز کنند. تا به امروز مردم برای دیدن ژوهانسبورگ به ژوهانسبورگ نمی رفتند، بلکه برای گشتن در نامیب، دلتای «بوتساوانا اکوانگو»، ( Botswana's Okavango ) و کیپ تاون به آفریقای جنوبی سفر می کردند. در واقع به علت ناامنی، هدف ورود و خروج سریع از این شهر بود. ولی امروزه گذر سریع از این شهر اشتباه بزرگی خواهد بود. ژوهانسبورگ یکی از هیجان انگیزترین و پر جنب و جوش ترین شهرهای جهان است. آپارتاید، ( Apartheid ) به آفریقای جنوبی آسیب وارد کرده و سبب جدایی این کشور از بقیه ی جهان شده است و جرم و جنایت هنوز هم در این کشور رواج دارد. با این که آفریقای جنوبی با مشکلات زیادی روبه رو است و رئیس جمهور وقت این کشور «جیکوب زوما»، ( Jacob Zuma )، چهره ای رقابت طلب است، امروزه این کشور شرایط ثابتی دارد و در قاره ی آفریقا از نظر اقتصادی بهترین وضع را دارد. امروزه در ژوهانسبورگ می توان به آینده ای درخشان و آرام امید داشت. بسیاری از تور لیدرها از تغییرات سریع این شهر در تعجب هستند و در این باره می گویند: هیچ کدام از این امکانات در ماه گذشته در این شهر وجود نداشت. یکی از تور لیدر ها با اشاره به دیوارهای زیبا و پرنقش و نگار خیابان، می گوید: اگر شش ماه قبل در این خیابان بودید، باید پا به فرار می گذاشتید. این نتیجه ی اقدامات شدید دولت در مقابل جرم در این شهر است. یکی از جاذبه های اخیر موبوننگ، هتلی زیبا در شهر است. من این شانس را داشتم که پنج شب در این هتل اقامت کنم. این هتل ۱۶ طبقه، با سنگ های سیاه زغالی طراحی شده بود و ستون های تمام استیل و بسیار شیک داشت و توسط معمار معروف انگلیسی «دیوید ادجی»، ( David Adjaye ) که خود واحدی در ساختمان دارد، طراحی شده است. این هتل در ژانویه افتتاح شده و من در جولای به هتل رفتم. زمانی که به دوستانم می گفتم که در هتلی در ژوهانسبورگ و بین خیابان های چارلز و ارور اقامت می کنم بسیار متعجب می شدند. آن ها از این که کسی حاضر شده که این چنین هتل لوکسی در این محل بسازد در شگفتی بودند. در لابی هتل، «ژرالد گارنر»، ( Gerald Garner ) را که اطلاعات زیادی در مورد گذشته ی شهر به من داده بود، ملاقات کردم. همانند بسیاری از مردم ژوهانسبورگ، گارنر هم قابلت های زیادی داشت. او راهنمای تور، نویسنده ی دو کتاب راهنما و صاحب کافه ای در شهر بود. ما همراه هم در مابوننگ روی زمین نشستیم و به نقاشی های زیبای خیابانی خیره شدیم. طراح های زیبای سورئال در دیوارها نقش بسته بود. تصویری سیاه و سفید از نلسون ماندلا و تعدادی از حیوان های بومی آفریقا مانند گورخر، کروکودیل، فیل و کرگدن هم بود. تصویری زیبا از ببری در حال غرش که به آفریقا ربطی نداشت هم دیدم. ژوهانسبورگ بزرگ ترین شهر آفریقای جوبی است. این شهر حدود ۸ میلیون نفر جمعیت دارد که شامل مهاجران از نقاط دیگر جهان که اجداد اروپایی و آسیایی دارند هم می شود، ولی اکثر جمعیت سیاه پوست هستند. به همین علت است که اعتقاد بر این است که حال و هوای این شهر آفریقای جنوبی نسبت به شهر کیپ که اروپایی است، آفریقایی تر است. بعد از کمی قدم زدن در این قسمت از شهر، من و گارنر سوار اتوبوسی به مقصد قسمت تجاری شهر که به تازگی تعدادی رستوران لوکس برای گردشگران در آنجا افتتاح شده بود، شدیم. از لحظه ای که از اتوبوس پیاده شدیم، گارنر توضیح داد که چطور شهر به خاطر فقر و جرم بدنام شده بود. در ژوهانسبورگ مانند دیگر شهرهایی که گذشته ای صنعتی داشته اند، مرکز شهر توسط تعدادی زیادی کارخانه خراب شده در حالی که حومه ی شهر زیبایی دارد. او توضیح داد که: در زمان آپارتاید، قوانینی حاکم بود که به واسطه ی این قوانین مردم سیاه پوست باید داخل مرکز شهر نمی شدند و مجبور بودند که در حومه ی شهر و شهرک های پرتراکم زندگی کنند. در سال ۱۹۵۰ میلادی، آپارتاید قانونی تصویب کرد که هیچ کارفرمایی در ژوهانسبورگ نباید بیشتر از شش کارمند سیاه پوست داشته باشد. در خارج از شهر هم کارفرماهای سفید پوست در مقابل حقوق کم از کارگران سیاه پوست استفاده می کردند، به همین علت کارخانه های ژوهانسبورگ تعطیل شد و ساختمان ها خالی از سکنه شدند. مابوننگ یک مثال از این نوع مناطق است. گردشگران برای درک بهتر چگونگی جنگ علیه آپارتاید می توانند به موزه ی آپارتاید بروند. می توان از محلی که زندانیان سیاسی در آن نگهداری می شدند که امروزه تبدیل به دادگاه قانون اساسی کشور شده و گالری ای هنری برای نمایش آثار هنرمندان آفریقای جنوبی دارد، نیز بازدید کرد. اتاق نلسون ماندلا در ساختمان مجلس نمایندگان آفریقای جنوبی نیز یکی دیگر از دیدنی های این شهر است. بزرگ ترین شهرک مسکونی این منطقه «سووتو»، ( Soweto ) در سال ۱۹۷۶ میلادی به علت آتش بستن مدرسه ای که موجب کشته شدن صدها نفر شده و شورش بزرگی را در پی داشت، توجه همگان را به خود جلب کرد. نوعی دوگانگی در زندگی در آفریقای جنوبی در حال حاضر وجود دارد که صحبت کردن با غریبه ها را جذاب می کند. همین طور که مشغول گشتن در ژوهانسبورگ بودم، ذهنم درگیر حرف گارنر شد که می گفت: در بعضی از ابعاد ما ملتی آسیب خورده هستیم، ولی نسلی جدید به عرصه رسیده که قصد بهبود بخشیدن به جامعه را دارد و می خواهند که صدای خود را به دیگران برسانند. «جاناتان فریمانتل»، ( Jonathan Freemantle )، نقاشی متولد کیپ است که برای نمایش هنر خود به ژوهانسبورگ آمده. او از این دسته افرادی است که ترجیح می دهد در مورد مشکلات سخن بگوید. او می گوید: در زمانی که اروپای شمالی دچار کمبود ایده و نوآوری شده و به عقب برمی گردد، ژوهانسبورگ پر از نیروی جوان و پرانرژی است که با نوآوری های خود این منطقه را دیدنی کرده اند. سه سال قبل که فریمانتل به این هتل آمده بود، متوجه شده بود که اینجا مکانی مناسب برای برپایی گالری نقاشی است. خوشبختانه او دوستی داشت که سرمایه دار بود و آن ها توانستند یک واحد از این ساختمان را بخرند و بعد از کمی تغییر دکوراسیون از هنرمندانی که می شناختند، درخواست کردند که آثار خود را بر روی دیوارها به نمایش بگذارند. از تعدادی از هنرمندان هم خواهش کردند که آتلیه های خود را به این مکان منتقل کنند. کافه ی رستوران را مقداری تغییر دادند و در حیاط هتل مقدار زیادی رز برای استقبال از مهمانان کاشتند. به یک باره این محل تبدیل به محلی دوست داشتنی شد. او می گوید: وقتی به هتل رفتم بسیار استرس داشتم ولی گالری بسیار زیبا می نمود. می خواستم همه چیز بدون نقص باشد.

آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید...
ما را در سایت آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید دنبال می کنید

برچسب : شادترین,آفریقای,ژوهانسبورگ, نویسنده : موزیک دان ash بازدید : 185 تاريخ : سه شنبه 7 آذر 1396 ساعت: 20:10