آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید

اجرام نجومی نظیر سیارک‌ها، دنباله‌دارها یا سیاره‌های سرگردان در فضای بین ستاره‌ای که از لحاظ گرانشی با ستاره‌ها پیوندی ندارند، اجرام بین ستاره‌ای نامیده می‌شوند. بیشتر بخوانید: سرعت شگفت انگیز و غیر قابل ثبت پرندگان آسمان اوکراین؛ پای آدم فضایی ها وسط است؟ عکس | پایان تلخ افسانه نیسان ماکسیما ! در سال ۲۰۱۷ انسان برای اولین بار چنین جرمی را شناسایی کرد و نام اوموآموا (Oumuamua) را روی آن گذاشت که کلمه‌ای متعلق به هاوایی به معنای پیامرسانی از دوردست‌ها است. چون زمانی که تلسکوپ‌ها آن را رویت کردند این جرم بین ستاره‌ای در حال خروج از منظومه شمسی بود، دیگر فرصتی برای تدارکات ماموریتی جهت بررسی بیشتر باقی نمانده بود. با این حال، طی مدت محدود از مطالعه آن نتایج عجیبی به دست آمد. اوموآموا؛ سیارکی مرموز یا اثری از فرازمینی‌ها؟ پرفسور هاروارد و رئیس سابق بخش نجوم هاروارد «آوی لوب» (Avi Loeb) نسبت به سیارک مرموز اوموآموا کنجکاو شد؛ نه فقط به خاطر اینکه از سامانه ستاره‌ای دیگری آمده، بلکه چون هرچه بیشتر مورد بررسی قرار گرفت، جوانب مرموزتری از آن نمایان شد. او پس از انجام بررسی‌های لازم و جمع‌آوری داده‌های کافی، این موضوع را با همکاران خود در میان گذاشت که این جرم بین ستاره‌ای مشخصه‌هایی غیرعادی از خود نشان داده و در حقیقت یک سفینه فضایی است، نه یک سیارک یا دنباله‌دار. با توجه به طرح لوب طی مقاله‌ای در سال ۲۰۲۱، اوموآموا شاید کاوشگری باشد که تمدن‌های فرازمینی فرستاده‌اند. به طور دقیق‌تر، او ادعا کرد که این جرم بین ستاره‌ای خیلی باریک به نظر می‌رسد و احتمال دارد یک «بادبان خورشیدی» باشد؛ نوعی از پیش‌رانش با بهره‌گیری از فشار کم تشعشعات خورشیدی. طرح این پرفسور هارد, ...ادامه مطلب

۱۳ سپتامبر ۲۰۰۷، ژاپن فضاپیمای ۵۵ میلیارد یِنی خود، کاگویا را برای ماموریت به ماه پرتاب کرد.این ماموریت به‌طور رسمی با نام سلن (SELENE) شناخته می‌شود. درباره فضاپیمای کاگویااین فضاپیما که نامش از یک شاهزاده ماه در افسانه‌ای ژاپنی برگرفته شده، بزرگترین ماموریت با هدف کاوش ماه، پس از برنامه آپولو، محسوب می‌شد.آژانس اکتشافات هوا فضای ژاپن، قبل از کاگویا یک ماموریت بدون سرنشین دیگر را نیز با موفقیت به فضا ارسال کرده بود.کاگویا شامل سه فضاپیما بود؛ یک مدارگرد اصلی، یک ماهواره کوچک ارتباطی و ماهواره سوم برای نقشه‌برداری از میدان گرانش ماه طراحی شده بود. دو ماهواره همراه، اوکینا و اونا نام داشتند که در افسانه‌ای که نام کاگویا از آن برگرفته شده، زوج مسنی بودند که از او مراقبت می‌کردند.کاگویا در عرض بیست روز به مدار ماه رسید و عملیات خود را در اکتبر ۲۰۰۷ آغاز کرد.هدف ماموریتکاگویا یک ماموریت جاه‌طلبانه برای مطالعه منشا نزدیک‌ترین جرم همسایه با زمین، یعنی ماه بود.کاگویا تصاویر زیادی از ماه به زمین ارسال کرد و از تغییرات گرانشی در ماه نیز نقشه‌برداری کرد. نقشه‌برداری از تغییرات گرانشی ماه تا آن زمان نیمه‌کاره مانده بود. به‌خصوص نیمه تاریک ماه که ارسال و دریافت امواج رادیویی به آن قسمت آسان نبود.دانشمندان امیدوار بودند با استفاده از داده‌های سلن، مکان خوبی را برای فرود احتمالی روی ماه در آینده پیدا کنند. سلن نیز حفره‌ای به‌طول ۵۰ کیلومتر و عرض ۱۰۰ متر را به‌عنوان پایگاهی برای فضانوردان و تجهیزات آن‌ها کشف کرد تا امیدواری‌ها به رویای استقرار انسان در ماه افزایش پیدا کند.مطالعه توزیع مواد معدنی موجود در سطح ماه از دیگر اهداف این فضاپیما بود. داده‌های جمع‌آوری شده توسط کاگویا، دانش علمی ج, ...ادامه مطلب

تا دو هفته‌ی آینده، ناسا با کوبیدن یک فضاپیما به یک سیارک، آزمایشی کاملا متفاوت و هیجان‌انگیز را برای دفاع از سیاره‌ی زمین انجام می‌دهد. قرار است طی مأموریت «آزمایش تغییر مسیر سیارک دوتایی» (Double Asteroid Redirection Test) یا «دارت» (DART) که پاییز سال گذشته آغاز شد، فضاپیمای ناسا در ۲۶ سپتامبر (۴ مهر) با تمام وجود به یک سیارک کوچک برخورد کند. این از معدود مأموریت‌هایی است که نابود کردن فضاپیما در آن یک هدف مطلوب محسوب می‌شود! این مأموریت که تحت برنامه‌های دفاع از سیاره اجرایی شده است، به دنبال راهی برای محافظت از زمین در برابر هرگونه برخورد احتمالی سیارکی است. دانشمندان قصد دارند اگر در آینده یک سیارک خطرناک زمین را تهدید کند، با مأموریتی مانند دارت بتوانند از بروز فاجعه جلوگیری کنند. نیازی که در مانور برخورد سیارکی ناسا به وضوح دیده شد. «توماس زوربوچن» (Thomas Zurbuchen) معاون علمی ناسا، درباره‌ی اجرام خطرناک برای زمین گفت: «این اجرام در فضا وجود دارند و آثار خود را روی ماه بر جای گذاشته‌اند و حتی در تاریخچه‌ی زمین، روی سیاره‌ی ما هم اثرگذار بوده‌اند.» او افزود: «مجموعه‌ی تازه‌ای از مأموریت‌های به ما امکان می‌دهند تا به شکلی بی‌سابقه این تهدیدات را درک و اندازه‌گیری کنیم و اکنون دارت، نخستین مأموریتی است که سعی می‌کند با یک آزمایش مستقیم، چنین جرمی را از سر راه بردارد.» دانشمندان تا کنون مدار نزدیک به ۳۰ هزار سیارک را در همسایگی زمین، شناسایی و نقشه‌برداری کرده‌اند. تمام این سنگ‌های فضایی یا هرگز با مدار زمین برخورد نمی‌کنند یا به اندازه‌ای کوچک هستند که اگر مدار زمین را قطع کنند، بدون آسیب، در جو زمین می‌سوزند. اما همچنان این احتمال وجود دارد که برخورد یک سیارک در آینده, ...ادامه مطلب

جنسیس، فضاپیمای ناسا بود که در سال ۲۰۰۱ به فضا پرتاب شد تا با نمونه‌هایی از بادهای خورشیدی به زمین بازگردد.کپسول حاوی این نمونه‌ها، به علت باز نشدن چتر آن، به زمین سقوط کرد و شکست. درباره فضاپیمادانشمندان می‌دانند که منظومه‌شمسی حدود ۴/۶ میلیارد سال پیش، از تراکم ابری از جنس گاز و غبار تشکیل شد. اما اطلاعات دقیقی از ساختار این ابر در دست نبود.همانطور که از نام خود جنسیس، به‌معنای پیدایش یا آفرینش مشخص است، هدف این ماموریت کشف چگونگی پیدایش منظومه‌شمسی و ترکیبات خورشید بود.دانشمندان برای محقق ساختن این هدف، به‌دنبال نمونه‌ای از خورشید بودند.زیرا شواهد نشان می‌دهد لایه بیرونی خورشید، ترکیب سحابی اولیه آن را حفظ کرده است. بنابراین، دانستن ترکیب عنصری و ایزوتوپی لایه بیرونی خورشید، برای مدل‌سازی چگونگی شکل‌گیری سیارات و دیگر اجرام منظومه شمسی بسیار مفید واقع می‌شد‌.نتایج این داده‌ها همچنین می‌توانست به درک ما از تکامل ستاره‌ها و نحوه شکل‌گیری منظومه‌های سیاره‌ای در دیگر نقاط کیهان بیافزاید.اما جمع‌آوری نمونه از خورشید، به‌علت گرمای شدید و محیط الکترومغناطیسی آن، چندان ساده نبود.خوشبختانه خورشید، به‌طور مداوم بخشی از لایه بیرونی خود را به‌شکل بادهای خورشیدی بیرون می‌ریزد.بر این اساس، فضاپیمای جنسیس برای جمع‌آوری یون‌های باد خورشیدی و بازگرداندن آن‌ها به زمین طراحی شد.این فضاپیما به پنج صفحه، مخصوص جمع‌آوری بادهای خورشیدی، مجهز شد. نمونه‌های جمع‌آوری شده نیز در کپسول نگه‌داری و بسته‌بندی می‌شد تا در زمان مناسب به زمین بازگردد.جنسیس حدود دو سال، به دور نقطه لاگرانژی مدارِ زمین- خورشید می‌گشت. به‌علت منحرف شدن بادهای خورشیدی توسط میدان مغناطیسی زمین، فضاپیما باید در نقطه‌ای پایدار , ...ادامه مطلب

میان‌ستاره‌ای فقط نام یک فیلم سینمایی هالیوودی نیست. فضاپیمای وویجر 1 واقعا وارد فضای میان‌ستاره‌ای شده و چند وقت پیش سیگنال عجیبی را به زمین فرستاد که حالا دانشمندان منشأ آن را رمزگشایی کرده‌اند. ناسا در ماه خرداد اعلام کرد که وویجر 1 سیگنال عجیبی را به زمین فرستاده که مربوط به داده‌های فاصله‌سنجی از سیستم AACS بوده است. این سیستم موقعیت فضاپیما را تعیین می‌کند و اطمینان می‌یابد که آنتن وویجر برای ارتباط با زمین در جهت درستی قرار گرفته است. سازمان فضایی آمریکا می‌گوید AACS داده‌های فاصله‌سنجی را از طریق کامپیوتری به زمین فرستاده که چند سال پیش خراب شده بود و در نتیجه اطلاعات را خراب کرده است.با توجه به این که وویجر فاصله بسیار زیادی با زمین پیدا کرده، شناسایی و حل مشکلات آن کار بسیار سختی است. اما ناسا توانسته این کامپیوتر را از مدار خارج کند و از AACS بخواهد تا برای ارسال اطلاعات از یک کامپیوتر سالم استفاده نماید.اگرچه این راه‌حل ساده به نظر می‌رسد، اما به احتمال وجود یک مشکل بزرگ‌تر اشاره می‌کند. مهندسان ناسا نمی‌دانند که این مشکل چرا رخ داده، اما ممکن است یک کامپیوتر دیگر فرمان نادرستی را ارسال کرده و منجر به بروز این اتفاق شده باشد. مدیر پروژه وویجر، «سوزان داد» می‌گوید آن‌ها هنوز امیدوارند که مشکل حادی وجود نداشته باشد، اما به بررسی این ایراد ادامه خواهند داد.وویجر 1 و 2 در سال 1977 پرتاب شدند و حالا هر دو خارج از منظومه شمسی قرار دارند. اکانت توییتر وویجر که از زبان این فضاپیما می‌نویسد، در پستی در این باره نوشت: «تیم می‌گوید من سالمم که خبر خوبی است، چون هنوز باید فضاهای میان‌ستاره‌ای بیشتری را بگردم!»ناسا چند وقت پیش اعلام کرده بود که امسال بالاخره خاموش کردن بخش‌ه, ...ادامه مطلب

طبق اعلام ناسا هفته‌ی آینده و پس از برخاستن موشک و فضاپیمای آرتمیس ۱ به مقصد ماه، می‌توانید موقعیت این مأموریت تاریخی را به‌صورت لحظه‌ای ردیابی کنید. «آرتمیس ۱» (Artemis 1) نخستین مأموریت موشک سامانه‌ی پرتاب فضایی (SLS) است که یک فضاپیمای بدون سرنشین را برای سفر بازگشتی تقریبا ۴۰ روزه به دور ماه می‌فرستد. به همین مناسبت، آژانس فضایی آمریکا (ناسا) روز یک‌شنبه ۲۸ آگوست (۶ شهریور) یک وب‌سایت مخصوص ردیابی این مأموریت را راه‌اندازی خواهد کرد. مقامات ناسا اعلام کردند که «وب‌سایت مدار لحظه‌ای آرتمیس» (Artemis Real-time Orbit Website) یا «اَرو» (AROW) از یک روز پیش از نخستین فرصت پرتاب مأموریت آرتمیس ۱ که برای صبح دوشنبه ۲۹ آگوست (عصر ۷ شهریور به وقت تهران) برنامه‌ریزی شده است، دردسترس خواهد بود. «ریچارد گارودنیک» (Richard Garodnick) از مهندسان پروژه در مرکز فضایی جانسون ناسا در این رابطه گفت: «دانستن آنچه فضاپیما در طول مأموریت انجام می‌دهد برای ما جذاب است اما اکنون که با عمومی بودن داده‌های لحظه‌ای اوریون، می‌توان آن‌ها را به روش‌های مختلف مدل‌سازی کرد، پروژه‌های خلاقانه‌ای که دیگران بر این اساس اجرا می‌کنند هم جالب توجه خواهد بود.» اسکرین‌شات وب‌سایت ارو مأموریت آرتمیسCredit: NASA این وب‌سایت ردیابی فضاپیما، داده‌های لحظه‌ای مأموریت را که از حسگرهای روی «اوریون» (Orion) که به واحد کنترل در مرکز فضایی جانسون فرستاده می‌شوند، به‌صورت آنلاین منتشر می‌کند. پخش جریانی داده‌ها تقریبا از ۱ دقیقه پس از پرتاب و در هنگام جدایش مرحله‌ی پیشرانش کرایوژنیک موقتی موشک SLS آغاز می‌شود. در ادامه و پس از جدایش فضاپیما از موشک هم، اوریون به تنهایی داده‌های سفر خود را ارائه خواهد کرد. این اطلاعات , ...ادامه مطلب

بشریت در حال آمده شدن برای سفر به اعماق بی‌سابقه‌ای در فضا است. انسان به ماه باز خواهد گشت و در نهایت برای اولین بار قدم روی مریخ خواهد گذاشت. قدم‌های بعدی در سفر انسان‌ها به فضا بخشی از ماموریت آرتمیس هستند. و کلید اصلی این پروژه فضاپیمای سرنشین‌دار اوریون است — ساخته‌ای که بیش از پنج دهه علم و دانش ناسا در حوزهٔ فضا را به کار می‌گیرد.اولین آزمایش بزرگ اوریون در عرض یک هفته، پایان آگوست ۲۰۲۲، اجرا خواهد شد. قرار است تا قوی‌ترین راکت ساختهٔ دست بشر — سامانهٔ پرتاب فضایی (Space Lunch System) یا SLS — کپسول اوریون را به دورترین مکانی که هر فضانوردی تا به حال رفته، پرتاب کند.پس از این آزمایش، که نام رسمی آن ماموریت آرتمیس ۱ است، کپسول اوریون تبدیل به فضاپیمایی می‌شود که انسان‌ها را وارد دوران جدیدی از اکتشافات فضایی خواهد کرد.مدیسون ای. تاتل (Madison E. Tuttle)، متخصص امور عمومی ناسا در مرکز فضایی کندی در فلوریدا، می‌گوید «فضاپیمای اوریون کپسولی است که فضانوردان و محموله‌های علمی را به ماه حمل خواهد کرد. به عنوان وسیله‌ای که فضانوردان را به فضا حمل می‌کند، قابلیت لغو اضطراری ماموریت‌ها را دارد، از فضانوردان در طول سفرهای فضایی حفاظت می‌کند و قابلیت ورود ایمن با سرعت‌های بازگشت بالا از فضا را دارد، فضاپیمای اوریون ساخته شده تا انسان‌ها را دورتر از هر زمان دیگری حمل کند.»آفرینش اوریونفضاپیمای اوریون سه بخش اصلی دارد. این بخش‌ها از بالا به پایین عبارتند از: سیستم لغو پرواز که به گونه‌ای طراحی شده تا فضاپیما و سرنشینان آن را در صورت اشکال در پرتاب به طور ایمن بازگرداند؛ مدول سرنشینان که پنج متر قطر دارد و مجهز به آخرین تکولوژی‌های سکونت، اویونیک (الکترونیک هوانوردی) و پشتیبانی حیا, ...ادامه مطلب

فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا از زمان پرتاب‌شدن به فضا در ۱۶ سال پیش، تصاویر شگفت‌انگیزی ثبت کرده است. این فضاپیما از کنار مشتری عبور کرد و نگاهی به فوران آتشفشان در قمر آیو این سیاره انداخت و در اتفاقی مهم، از کنار پلوتو نیز گذر کرد. نیوهورایزنز اولین فضاپیمای ساخت بشر است که از سیاره‌ای کوتوله بازدید می‌کند. به‌گزارش گیزمودو، فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا اکنون حدوداً ۶٫۹ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و با سرعت ۵۳٬۰۰۰ کیلومتر‌بر‌ساعت در حال ماجراجویی در کمربند کویپر است.عبور از کنار پلوتو که در ۱۴ جولای ۲۰۱۵ (۲۲ تیر ۱۳۹۴) اتفاق افتاد، به‌عنوان بزرگ‌ترین دستاورد فضاپیمای نیوهورایزنز شناخته می‌شود. بااین‌حال، دانشمندان از مأموریت اکتشافی ناسا نهایت استفاده را برده‌اند تا هزاران تصویر از اجرام موجود در منظومه‌ی شمسی ثبت کنند. در ادامه، نگاهی به جذاب‌ترین تصاویری می‌اندازیم که به‌لطف فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا به آن‌ها دسترسی داریم.مشتری و قمر آتشفشانی آیوفضاپیمای نیوهورایزنز در مسیر خود به‌سمت بخش بیرونی منظومه‌ی شمسی، از کنار سیاره‌ی مشتری عبور کرد. عبور از کنار مشتری به‌دلیل قرار‌گرفتن درمعرض گرانش این سیاره، شتاب نیوهورایزنز را بیشتر کرد و به این فضاپیما امکان داد با سرعت بیشتری به‌سمت پلوتو حرکت کند. دانشمندان می‌گویند حجم داده‌های علمی جمع‌آوری‌شده‌ی نیوهورایزنز هنگام عبور از کنار مشتری بیشتر از آن چیزی بود که انتظارش را داشتند.نیوهورایزنز تصاویر زیادی ثبت کرد؛ اما یکی از این تصاویرِ مونتاژی که مشتری و قمر آتشفشانی این سیاره به نام آیو را به‌نمایش می‌گذارد، بیشتر از بقیه جلب توجه کرد. تصویر مشتری که در ترکیب رنگی فروسرخ به‌تصویر کشیده شده، در ۲۸ فوریه‌ی ۲۰۰۷ (۹ اسفند ۱۳۸۵) ث, ...ادامه مطلب

منجمان بالاخره داده‌هایی از دقیق‌ترین کاوش کهکشان راه شیری با فضاپیمای گایا (Gaia) منتشر کردند که هزاران «ستاره‌لرزه» (Starquake) و «دی‌ان‌ای ستاره‌ها» را در بر دارد و به آن‌ها کمک می‌کند تا دورترین نقاط قابل سکونت در کهکشانمان را پیدا کنیم. رصدهایی که گایا در این ماموریت انجام داده است، شامل حدود دو میلیارد ستاره می‌شود که این تعداد فقط یک درصد از تمام ستاره های کهکشان راه شیری است. این داده‌ها به منجمان اجازه می دهد تا ساختار کهکشان راه شیری را بازسازی کنند و چگونگی تکامل آن در طول میلیاردها سال را متوجه شوند. منجمان با داده‌های قبلی گایا توانستند حرکت ستاره‌ها در راه شیری را با جزئیات بالایی شبیه‌سازی کنند و با برعکس کردن جهت رشد آن‌ها، تکامل راه شیری را در گذشته به دست آورند. حالا این داده‌های جدید که سازمان فضایی اروپا امروز ساعت ۱۱:۰۰ به وقت تهران منتشر کرد، شامل ترکیبات شیمیایی، دمای ستاره‌ها، رنگ، جرم و سن آن‌ها می‌شود که با اسپکتروسکوپی دقیق به دست آمده است. ستاره‌لرزه (Starquake) چیست؟ این اندازه‌گیری‌ها به طور عجیبی چندین ستاره‌لرزه را نشان داد که منجمان انتظارش را نداشتند. ستاره‌لرزه‌ها در واقع رویدادهای سونامی شکلی در سطح ستاره هستند که باعث می‌شود موجی روی پلاسمای سطح ستاره در سرتاسر آن حرکت کند. منجمان معتقدند که این ستاره‌لرزه‌ها می‌تواند اطلاعات مفیدی از عملکرد داخلی ستاره‌ها به ما بدهد و این داده‌های جدید گنجی برای اخترلرزه‌شناسی (asteroseismology) ستاره‌های پرجرم است. این داده‌ها از تغییر نور ستاره‌ها مثل این است که از نزدیک شاهد تغییر رنگ و شکل خورشید باشید. داده‌های گایا از حرکت ستاره‌های راه شیری تا چهارصد هزار سال آینده فضاپیمای گا, ...ادامه مطلب

در این مقاله مروری بر کاوشگر خورشیدی پارکر، قدرتمندترین کاوشگر این ستاره سوزان داریم. کاوشگر پارکر ناسا در 12 آگوست 2018 با موشک «دلتا IV» به فضا پرتاب شد. ماموریت این کاوشگر خورشیدی مطالعه دقیق خورشید با جزئیاتی است که تاکنون هیچ فضاپیمایی موفق به بررسی آن‌ها نشده بود. براساس بیانیه‌ای که ناسا منتشر کرد، پارکر اولین فضاپیمایی بود که در طی هشتمین پرواز خود در 28 آپریل 2021 در فضای اتمسفر خارجی خورشید حرکت کرد و اصطلاحا موفق به لمس تاج خورشیدی شد. پارکر در طول عمر هفت ساله خود، 24 گردش به دور خورشید انجام خواهد داد و هفت برابر هر فضاپیمای دیگری به این ستاره درخشان و سوزان نزدیک خواهد شد. به گزارش آژانس فضایی اروپا «ESA» کاوشگر خورشیدی پارکر به نام «یوجین پارکر» اخترفیزیکدان پیشگام که برای اولین بار وجود «باد خورشیدی» را در سال 1958 مطرح کرد، نامگذاری شده است. پارکر در حین ساخت از این کاوشگر دیدن کرد و شاهد پرتاب آن بود. بدین ترتیب او به اولین کسی تبدیل شد که شاهد پرتاب فضاپیمای همنام خود بود. پروفسور پارکر در 15 مارس 2022 در سن 94 سالگی درگذشت. در دهه 1950، پروفسور پارکر چندین مفهوم را در مورد چگونگی انتشار انرژی ستارگان – از جمله خورشید – ارائه کرد. او یک سیستم پیچیده از پلاسما، میدان‌ها و ذرات مغناطیسی توصیف کرد که در آن باد خورشیدی به عنوان آبشار انرژی جاری از خورشید شناخته می‌شوند. در ابتدا، این ماموریت به عنوان «Solar Probe Plus» نامگذاری شده بود. اما در سال 2017، تنها چند روز پیش از تولد 90 سالگی این دانشمند، ناسا نام این ماموریت را برای تجلیل از زحمات او، پارکر نامید. «توماس زوربوخن» معاون اداره ماموریت علمی ناسا در واشنگتن در بیانیه‌ای گفت: « , ...ادامه مطلب

فضاپیمای رباتیک سطح‌نشین «این‌سایت» ناسا که برای مطالعه هسته، گوشته و پوسته مریخ به این سیاره اعزام شده، هفته گذشته یک مریخ‌لرزه با قدرت 5 ریشتر را در این سیاره سرخ ثبت کرده که قدرتمند‌ترین لرزه مشاهده شده در مکانی غیر از کره زمین به شمار می‌رود. خبر مذکور تنها یک هفته پس از تایید شدت و موقعیت بزرگ‌ترین مریخ‌لرزه‌های پیشین اعلام شد، این لرزه‌های قبلی که در سال گذشته و به قدرت 4.1 و 4.2 ریشتر ثبت شده‌ بودند تا پیش از لرزه 5 ریشتری مورد بحث، قدرتمند‌ترین مریخ‌لرزه‌های ثبت شده محسوب می‌شدند. گفتنی است که این‌سایت از ابتدای ماموریت خود در مریخ بیش 1000 لرزه را به ثبت رسانده اما چند لرزه شدید اخیر کامل‌ترین اطلاعات از داخل این سیاره را در اختیار دانشمندان قرار داده است. اطلاعات بدست آمده از مریخ‌لرزه اخیر بررسی و تحلیل ریشه مریخ‌لرزه اخیر توسط دانشمندان ممکن است مانند ارزیابی لرزه‌های سال گذشته کمی زمان‌بر باشد. علت امر مذکور اینست که در هنگام رخداد یک مریخ‌لرزه امواجی از آن متساعد می‌شوند که نمایانگر مواد تشکیل‌دهنده لایه‌های زیرین مریخ هستند. این امواج مذکور حاوی اطلاعات بسیاری از ساختار لایه‌های داخلی مریخ هستند اما همچنان جهت بررسی و تفسیر به زمان نیاز دارند. در کنار این موارد لازم به ذکر است که ماموریت این‌سایت در مریخ تماما با موفقیت همراه نبوده و پس از چند تلاش ناموفق در استفاده از کاوشگر حرارتی Mole برای حفر سطح سنگی مریخ، ناسا سرانجام قید این پروژه که یکی از بخش‌های اصلی ماموریت بود را زد.   مورد نگران‌کننده دیگر نشستن غبار روی سطح صفحات خورشیدی این سطح‌نشین رباتیک است که تامین انرژی و در نتیجه مدت زمان ادامه یافتن این ماموریت را در هاله‌ای ا, ...ادامه مطلب

یکی از متداول‌ترین موضوعات در دنیای علمی-تخیلی، سفر و اکتشافات فضایی است و این سیر و سفر بدون فضاپیماها (یا کشتی‌های فضایی) که هرکدام برای هدف خاصی طراحی شده‌اند میسر نیست. برخی از این فضاپیماها از وسایل حمل و نقل در دنیای واقعی الهام گرفته‌اند، در حالی که برخی دیگر به صورت انتزاعی خلق شده‌اند و با مهندسی رویاگونه هم مرز هستند. ظاهر، احساس، قابلیت استفاده و حتی شخصیت یک فضاپیما نقش بزرگی در ساختن دنیای علمی-تخیلی ایفا می‌کند. از آنجایی که فضاپیماها معمولا در این ژانر نقش تعیین‌کننده‌ای در زیبایی بصری فیلم‌هایشان دارند، اغلب می‌توانند چیزهای زیادی در مورد دنیای خیالی که آن‌ها را احاطه کرده است به مخاطب بگویند. از «جنگ ستارگان» (Star Wars) تا «ماتریکس» (The Matrix)، هر دنیای علمی-تخیلی بزرگ دارای مجموعه‌ای به همان اندازه خوب از فضاپیماها و خدمه‌ی ماهری است که آن‌ها را هدایت می‌کنند. برخی از فیلم‌ها از فضاپیماها صرفا به عنوان نوعی وسیله‌ی حمل و نقل استفاده می‌کنند، در حالی که برخی دیگر، مانند «میلنیوم فالکون» (Millenium Falcon)، به نظر می‌رسد که تجسم نوعی شخصیت و افسانه هستند. فضاپیماهایی که در بسیاری از فیلم‌های معروف نقش‌های متفاوتی دارند، به نوبه‌‎ی خود بر اساس آن نقش‌ها، طرح‌ها و اندازه‌های متفاوتی هم دارند. برخی برای دوره‌های طولانی سفر بین ستاره‌ای در نظر گرفته شده‌اند، در حالی که برخی دیگر برای مسافت‌های کوتاه و سریع ساخته شده‌اند. بدون در نظر گرفتن عملکرد، سرعت یا قدرت، در این مطلب جالب‌ترین و منحصر به فردترین فضاپیماها در فیلم‌های علمی-تخیلی را رتبه‌بندی کرده‌ایم. ۸. شاتل امپریال- جنگ ستارگان (Star Wars) برای برخی، این فضاپیما ممکن است معمولی به نظر برسد که البته تا , ...ادامه مطلب