آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، باکیفیت‌ترین تصویر از سیاره زیبای نپتون در منظومه شمسی منتشر شد. در این تصویر زیبا و با کیفیت حلقه‌های بی‌نظیر نپتون نیز به زیبایی قابل مشاهده هستند. با خارج شدن پلوتون از دایره سیاره‌ها حالا نپتون دورترین سیاره منظومه شمسی است و این تصویر زیبا را جیمز وب از آن گرفته است. این واضح‌ترین تصویر از نپتون است که برای نخستین بار حلقه‌های زیبای این سیاره را آشکار می‌کند. این تصویر در طیف نزدیک به فروسرخ گرفته شده است و از این رو دیگر خبری از رنگ آبی همیشگی نپتون در آن نیست. 5858 , ...ادامه مطلب

اخترفیزیک‌دانان در تلاشند تا بتوانند شواهدی از حیات را در سیاره‌های خارج منظومه شمسی کشف کنند و حالا محققان موسسه فناوری فدرال زوریخ می‌گویند طی 25 سال آینده این هدف محقق می‌شود. در حال حاضر ابزارهای جدیدی برای جستجوی حیات در سراسر کهکشان راه شیری در حال توسعه هستند. با وجودی که هنوز آثار حیات در مریخ به صورت روشن کشف نشده، اما محققان امیدوارند طی یک ربع قرن آینده بتوانند به چنین هدفی دست پیدا کنند. چه زمانی انسان می‌تواند در سیاره دیگری زندگی کند؟«ساشا کوانز»، اخترفیزیکدان موسسه فناوری فدرال سوئیس ETH زوریخ در افتتاحیه اخیر مرکز جدید دانشگاه درباره حیات در سیاره‌های فراخورشیدی صحبت و به این موضوع نیز اشاره کرد که پروژه‌های مختلفی برای رسیدن به این هدف تبیین شده است و آنها امیدوارند بتوانند روزی در نهایت به این سوال نیز پاسخ دهند که آیا ما انسان‌ها در جهان تنها هستیم یا موجودات دیگری در سیاره‌های دیگری زندگی می‌کنند که ما هنوز موفق به شناسایی آنها نشده‌ایم.کوانز در این نشست گفت: «در سال 1995، همکارم که برنده جایزه نوبل است توانست اولین سیاره خارج از منظومه شمسی را کشف کند. امروز بیش از 5000 سیاره فراخورشیدی شناخته شده و ما روزانه در حال کشف آنها هستیم.»با توجه به اینکه ستاره شناسان معتقدند بیش از 100 میلیارد ستاره کهکشان راه شیری وجود دارد که حداقل هر کدام از آنها دارای یک سیاره همدم هستند و همچنین سیاره‌های فراخورشیدی بیشتری در انتظار هستند تا توسط انسان‌ها کشف شوند، در نتیجه انتظار می‌رود تعداد زیادی سیاره فراخورشیدی وجود داشته باشد که دقیقا مانند زمین باشند و در فاصله مناسبی از زمین ما قرار گرفته باشند تا بتوانند میزبان انسان‌ها شوند.کوانز می‌گوید: «آنچه که ما نمی‌دان, ...ادامه مطلب

شاید این سوال برای شما هم پیش آمده باشد که شب و روز در سیاره‌های دیگر منظومه شمسی چطور می‌تواند باشد. محور همه آن‌ها عمودی است یا سیاره‌ای با محور افقی نیز به دور خود می‌چرخد؟ تصویر امروز ناسا انیمیشنی از گردش سیارات منظومه شمسی به دور خودشان است که پاسخی برای این پرسش شما خواهد بود. در ویدیوی امروز ناسا محور گردش تمام هشت سیاره منظومه شمسی با هم مقایسه شده و اختلاف آن‌ها با هم را به خوبی نشان می‌دهد. در این ویدیو سرعت گردش سیاره‌ها به دور خود تندتر شده است و یک روز زمینی (یک بار گردش زمین به دور خود) فقط چند ثانیه طول می‌کشد. در تصویر امروز ناسا چه می‌بینیم؟سیاره مشتری در بین تمام سیاره‌های دیگر منظومه ما سریع‌تر به دور خود می‌چرخد و زهره بیشترین طول روز را در بین آن‌ها دارد. البته سیاره زهره نه تنها طولانی‌ترین روز را در بین سیاره‌ها دارد، که برعکس آن‌ها نیز می‌چرخد.به احتمال زیاد سیاره‌های خاکی یا درونی منظومه شمسی در اوایل شکل‌گیری آن‌ها برخوردهای سهمگینی داشتند که در جهت چرخششان بی‌تاثیر نبوده است. البته چرخش سیارات به دور خود و جهت آن امروزه یکی از موضوع‌های بحث‌برانگیز در این زمینه است که با مدل‌های کامپیوتری در حال بررسی است. , ...ادامه مطلب

تاکنون ۵۰۸۴ سیاره‌ی فراخورشید به‌طور قطعی در ۳۸۱۱ منظومه‌ی سیاره‌ای کشف شده‌اند و ۸۹۱۲ کاندید دیگر در انتظار تأیید هستند. این اکتشافات به ستاره‌شناسان اجازه می‌دهند نمونه‌برداری دقیقی را از انواع سیاره‌های موجود در جهان انجام دهند. سیاره‌هایی که نوع آن‌ها از غول‌های گازی چند برابر مشتری تا اجرام سنگی کوچک‌تر از زمین متغیر است.تاکنون اغلب سیاره‌های فراخورشیدی با استفاده از روش‌های غیرمستقیمی مثل روش گذار (نورسنجی گذار) روش سرعت شعاعی (طیف‌سنجی داپلر) کشف شده‌اند و برخی از آن‌ها با روش‌های دیگر رصد شدند. گروهی بین‌المللی از ستاره‌شناسان در پژوهشی جدید از آرایه‌‌ی مبنای بسیار طویل (VLBA) در بنیاد ملی علوم (NSF) برای کشف سیاره‌‌ای مشابه مشتری استفاده کردند که در مدار منظومه‌ای دوتایی (GJ 896AB) در فاصله‌ی ۲۰ سال نوری از زمین قرار دارد.تصویرسازی هنرمند از ستاره‌ی کوچک (نارنجی)، با سیاره‌ای مشابه مشتری در مدار (آبی) و ستاره‌ی همراه دورتر‌(قرمز)پژوهشگرها با استفاده از روش اخترسنجی و ازطریق نوسان‌ها متوجه شدند سیاره‌ی یادشده در مدار ستاره‌ی بزرگ‌تر از منظومه‌ای دوتایی قرار دارد. این روش به گروه اجازه داد ساختار سه‌بعدی یک منظومه‌ی دوتایی و سیاره‌ی موجود در مدار یکی از ستاره‌ها را ایجاد کنند.گروه پژوهشگرها تحت سرپرستی سالوادور کوریل رامیرز، پژوهشگر مؤسسه‌ی نجوم دانشگاه خودگردان مکزیک (UNAM) بودند. مقاله‌ی این پژوهش با عنوان «ساختار مداری سه‌بعدی منظومه‌ی دوتایی کوتوله و همراه سیاره‌ای آن» در تاریخ ۱ سپتامبر در مجله‌ی Astronomical منتشر شد.منظومه‌ی این پژوهش به نام GJ 896AB دارای دو ستاره از نوع کوتوله‌ی سرخ است که به دور یکدیگر می‌چرخند. ستاره‌ی بزرگ‌تر همان ستاره‌ای است که سیاره‌ی ف, ...ادامه مطلب

فراتر از غول گازی نپتون، ناحیه‌ای در فضا وجود دارد که پر از اجرام یخی است. این ناحیه که به «کمربند کوییپر» معروف است، تریلیون‌ها جرم را در خود جای داده است. این اجرام درحقیقت بقایای منظومه شمسی اولیه هستند. در این مقاله قصد داریم کمربند کوییپر را با جزئیات مطالعه کنیم. در ابتدا تاریخچه کشف آن را بررسی می‌کنیم و سپس به سراغ نحوه تشکیل و ویژگی‌های جالب‌اش می‌رویم. تاریخچه کشف لبه منظومه شمسیدر سال 1943 «کنت اجورث» ستاره‌شناس پیشنهاد کرد که دنباله‌دارها و اجرام بزرگتر ممکن است فراتر از نپتون وجود داشته باشند. چند سال بعد در 1951 اخترشناس «جرارد کوییپر» وجود یک کمربند از اجرام یخی را در لبه دور منظومه شمسی پیش‌بینی کرد. امروزه حلقه‌های پیش‌بینی شده توسط این دو نفر به عنوان کمربند کوییپر یا «کوییپر-اجورث» شناخته می‌شود.با وجود اندازه عظیم آن، کمربند کوییپر تا سال 1992 توسط اخترشناسان «دیو جویت» و «جین لو» کشف نشد. این دو اخترشناس از سال 1987 در جستجوی اجسام کم‌نور فراتر از نپتون با دقت به رصد آسمان پرداختند. آن‌ها اولین جسمی را که مشاهده کردند، «اسمایلی» (Smiley) نامیدند اما نام آن بعدا به «1992 QB1» تغییر کرد. از آن زمان، اخترشناسان چندین جرم جذاب کمربند کوییپر و سیارات بالقوه را در این ناحیه کشف کرده‌اند. ماموریت‌های «New Horizons» به کشف سیارات و اجرام کشف نشده پیشین ادامه می‌دهد و به اخترشناسان کمک می‌کند تا درباره این یادگار منحصر به فرد منظومه شمسی اولیه اطلاعات بیشتری کسب کنند.تشکیل کمربند کوییپردر زمان شکل‌گیری سیارات منظومه شمسی، گازها، غبارها و سنگ‌ها بهم پیوستند و خورشید و سیارات شکل گرفتند. در این میان ذرات معلق بسیاری وجود داشتند که بسیاری از آن‌ها در لبه منظومه شمس, ...ادامه مطلب

در داستان کوتاه زمین سرگردان نوشته‌ی لیو سیشین که اولین‌بار در ژوئیه سال ۲۰۰۰ در مجله چینی Science Fiction World منتشر شد، سیشین سناریویی را به تصویر می‌کشد که در آن رهبران سیاره توافق می‌کنند تا زمین را از منظومه شمسی خارج کنند تا از شراره خورشیدی قریب‌الوقوعی که پیش‌بینی می‌شود کل سیاره‌های زمینی را نابود کند، در امان بماند. البته این داستانی تخیلی است، اما آیا زمین واقعاً می‌تواند منظومه شمسی را ترک کند؟ماتئو سریوتی، مهندس هوافضا و مدرس مهندسی سیستم‌های فضایی در دانشگاه گلاسکو در بریتانیا در ایمیلی به لایوساینس نوشت: «این اتفاقی بسیار بعید است.»اگرچه، همان‌طور که سریوتی توضیح داد، بعید به معنای غیرممکن نیست و خارج‌شدن زمین از منظومه شمسی ازنظر تئوری امکان‌پذیر است. او گفت:زمین می‌تواند ازطریق کُنش یک جرم بین‌ستاره‌ای عظیم که از مدار خود دور می‌شود، از فضای بین‌ستاره‌ای عبور می‌کند و وارد منظومه شمسی می‌شود و از نزدیک زمین می‌گذرد، از مدار خود بیرون رانده شود. در این رویارویی نزدیک، زمین و جرم مذکور انرژی و تَکانه تبادل می‌کنند و زمین از مدار خود خارج خواهد شد. اگر آن جرم بزرگ، پرسرعت و به اندازه کافی نزدیک باشد، می‌تواند زمین را به مدار گریزی در خارج از منظومه شمسی بفرستد.تیموتی دیویس، مدرس ارشد فیزیک و نجوم در دانشگاه کاردیف در بریتانیا، با این موضوع موافق است که ازنظر تئوری، زمین می‌تواند از منظومه شمسی بیرون رانده شود و فرضیه‌ای را درمورد چگونگی وقوع این اتفاق پیشنهاد می‌کند. دیویس گفت:مقاله‌های مرتبط:سیاره‌ها درحال‌حاضر در مدارهای پایداری در اطراف خورشید قرار دارند. اگرچه، اگر خورشید با ستاره‌ی دیگری برخورد نزدیک داشته باشد، برهم‌کنش‌های گرانشی این اجرام می‌تواند این , ...ادامه مطلب

یک تیم پژوهشی با تجزیه‌وتحلیل داده‌های تلسکوپ فضایی جیمز وب، تصاویر اولیه این تلسکوپ را از سیاره‌ای فراتر از منظومه شمسی ما، منتشر کرده‌اند. این موفقیت به فاصله یک هفته از اولین بررسی اتمسفر یک سیاره فراخورشیدی متفاوت توسط تلسکوپ جیمز وب روی داد. این غول گازی جوان که تصویر آن به‌ تازگی ثبت شده است، هفت برابر مشتری جرم دارد و همچنان در حال درخشش است. امواج فروسرخ این سیاره، ۳۵۰ سال نوری پیش از جمع‌آوری فوتون‌ها توسط آینه‌های وب که روکششان طلا است، سفر کرده‌اند. اخترشناسان چندین تصویر از این سیاره را که HIP ۶۵۴۲۶ b نامیده می‌شود، در طیف وسیعی از طول موج‌ها به نمایش می‌گذارند که پیش از این، به دلیل وجود اتمسفر مسدودکننده فروسرخ سیاره ما برای تلسکوپ‌های زمینی نامرئی بود. حتی برای تلسکوپ‌های فضایی نیز، تصویربرداری مستقیم از سیارات فراخورشیدی به دلیل تابش خیره‌کننده ستارگان آن‌ها بسیار دشوار است. اخترشناسان قبل از این، با استفاده از ابزارهای زمینی و ابزارهای مستقر در فضا، فقط از حدود ۲۰ سیاره فراخورشیدی از جمله HIP ۶۵۴۲۶ b به صورت مستقیم تصویربرداری کرده‌ بودند. سیاره فراخورشیدی یادشده در سال ۲۰۱۷ به کمک یک ماسک اپتیکی برای جلوگیری از نور کورکننده آن کشف شد. اخترشناسان انتظار دارند تلسکوپ فضایی جیمز وب با آینه‌های بزرگ‌تر و حسگرهای پیشرفته‌تر خود، این سیارات فراخورشیدی را بسیار واضح‌تر از تلسکوپ فضایی هابل ببیند که ۳۲ سال پیش به فضا فرستاده شد و به طول موج‌های عمدتاً مرئی حساس است. HIP ۶۵۴۲۶ b برای اولین رصد سیاره فراخورشیدی انتخاب شد تا قابلیت‌های تلسکوپ جیمز وب را نمایش دهد. کیفیت بالای این تصاویر اولیه، کشف سیارات فراخورشیدی جدید و حتی کوچک‌تر را نوید می‌دهد که , ...ادامه مطلب

در تابستان سال ۱۹۹۲ در قله کوه هاوایی دو دانشمند موفق به مشاهده نوری شدند که از میان صورت فلکی حوت می‌گذشت. آن جرم آسمانی که جایی هم اسمی از آن برده نشده و توجه خاصی به آن نمی‌شد در جایی یک میلیارد کیلومتر فراتر از نپتون واقع شده بود و می‌توانست درک ما از منظومه شمسی را برای همیشه دستخوش تغییر کند.در آن نواحی به جای گستره‌ای بی‌پایان از پوچی، چیزی وجود داشت؛ درواقع مجموعه‌ای وسیع از اجرام فضایی که فراتر از مدارهای سیارات شناخته‌شده در کمین بودند و تا آن هنگام توجه چندانی به آن‌ها نشده بود.دانشمندان یادشده هاوایی در سال ۱۹۹۲ درواقع بدون آنکه در ابتدا بدانند، کمربندی فضایی در مجموعه شسمی را کشف کرده بودند که امروز از آن به‌نام کمربند کویپر یاد می‌شود. کویپر نواری دوناتی‌شکل از اجرام منجمد باقی‌مانده از دوران‌های اولیه‌ی شکل‌گیری منظومه خورشیدی است. در ادامه این مقاله با کمربند کویپر و نقش آن در منظومه شمی بیشتر آشنا می‌شویم.مقاله‌ی مرتبط:با کسب اطلاعات بیشتر درمورد کمربند کویپر، منشأ و چگونگی تکامل منظومه شمسی ما به وضوح بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. نگاه‌های اجمالی بر جهان‌های یخ‌زده واقع در کمربند کویپر، چگونگی شکل‌گیری سیارات، از جمله سیاره خودمان زمین را در همان وهله‌ی نخست روشن کرده است. از سویی بررسی‌های دقیق‌تر و بیشتر در این منطقه که در مجموع هزاران جرم مختلف را تحت عنوان کلی اجرام کمربند کویپر در خود دارد، نشان می‌دهد که منظومه شمسی در روزگاران اولیه‌ی خودش، زادگاه سیارات اصلی منظومه ما بوده است.جسم ناشناخته‌ و نه‌چندان معروفی که در سال ۱۹۹۲ مورد توجه دانشمندان هاوایی قرار گرفته و به‌نوعی کلید آغاز کشف کویپر را زد، یک تکه یخی و سنگی به قطر تقریباً ۲۵۰ کیلومتر است و او, ...ادامه مطلب

بر اساس گزارش آژانس فضایی اروپا، تلسکوپ فضایی جیمز وب شواهدی قطعی از وجود کربن دی اکسید در اتمسفر یک سیاره فراخورشیدی یافته است.تقریبا هفته‌ای نیست که بدون یک خبر هیجان‌انگیز از طرف تلسکوپ فضایی جیمز وب بگذرد. حالا نیز تلسکوپ جیمز وب با کشف اولین نشانه از کربن دی اکسید در خارج از منظومه شمسی خبرساز شده است. بنا به گفته آژانس فضایی اروپا، این یافته‌ها اولین شواهد واضح، دقیق و غیرقابل انکار مبنی بر وجود کربن دی اکسید در سیاره‌ای خارج از منظومه شمسی هستند.دستاورد جدید تلسکوپ جیمز وب؛ کشف دی اکسید کربن در یک سیاره فراخورشیدیدر سال ۲۰۱۱ برای اولین بار یک غول گازی (همانند مشتری) به نام WASP-39 b کشف شد. این سیاره فراخورشیدی ۷۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد و تاکنون اطلاعات زیادی در رابطه با آن منتشر نشده بود. اما حالا پس از این همه سال اخترشناسان توانسته‌اند به لطف طیف‌سنج قوی تلسکوپ جیمز وب آن را بررسی کنند.سیاره WASP-39 b تقریبا جرمی به اندازه جرم زحل دارد؛ اما قطر آن حدود ۳۳ درصد بزرگ‌تر از مشتری است. به بیانی دیگر این سیاره خیلی متراکم نیست. WASP-39 b بسیار داغ است و دمای آن به ۹۰۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. دانشمندان این دمای زیاد را نتیجه گردش بسیار نزدیک سیاره به دور ستاره میزبانش می‌دانند.دانشمندان با استفاده از طیف‌نگار فروسرخ نزدیک (NIRSpec) تلسکوپ جیمز وب قادر به رمزگشایی ترکیبات شیمیایی جهان‌های دور هستند. این ابزار از نحوه گردش سیارات فراخورشیدی به دور ستاره‌های میزبانشان استفاده می‌کند.هنگامی که سیارات از مقابل ستارگان عبور می‌کنند دانشمندان متوجه تغییر طول موج نور که در اثر عبور سیاره ایجاده شده است، می‌شوند . وقتی دانشمندان سیاره WASP-39 b را بررسی کردند، متوجه سیگنال‌ها, ...ادامه مطلب

اگر سیاره زمین در منظومه شمسی باقی بماند، در نهایت نابود خواهد شد. اما آیا خروج زمین از منظومه شمسی امکان پذیر است؟در داستان کوتاه و علمی – تخیلی «زمین سرگردان» نوشته‌ی لی سیکسین (چاپ شده در مجله چینی Science Fiction World در جولای 2000)، نویسنده سناریویی را به تصویر می‌کشد که در آن رهبران سیاره توافق می‌کنند زمین را از منظومه شمسی خارج تا از فاجعه‌ی پیشرو فرار کنند. یک شعله‌ی خورشیدی در شرف از بین بردن زندگی بر روی زمین است و تنها راه نجات، خروج از موقعیت فعلی است.البته که این داستان کاملا ساختگی است، اما آیا واقعا زمین می‌تواند منظومه شمسی را ترک کند؟متئو سریوتی، مهندس هوافضا و مدرس مهندسی سیستم‌های فضایی در دانشگاه گلاسکو بریتانیا، در ایمیلی به رسانه لایو ساینس گفت: «این رویداد بسیار بعید است».با این حال، همانطور که سریوتی توضیح می‌دهد، بعید به معنای غیرممکن نیست و راهی را پیشنهاد کرده که از نظر تئوری، انجام پذیر است.او می‌گوید: «زمین می‌تواند از طریق کُنشِ یک جرم بین‌ستاره‌ای عظیم از مدار خود دور شود. این جرم باید از فضای بین‌ستاره‌ای عبور کرده و به منظومه شمسی بیاید و از نزدیک زمین رد شود.»در این برخورد نزدیک که به «فلای بای» معروف است، زمین و جرم فضایی موردنظر، انرژی و تکانه مبادله می‌کنند و مدار زمین مختل می‌شود. اگر جسم فضایی به اندازه‌ی کافی سریع، پرجرم و نزدیک باشد، می‌تواند زمین را به یک مدار گریز در خارج از منظومه شمسی هدایت کند.تیموتی دیویس، مدرس ارشد فیزیک و نجوم در دانشگاه کاردیف بریتانیا با این ادعا موافق است که زمین از نظر تئوری می‌تواند از منظومه شمسی بیرون رانده شود و فرضیه‌ی خود را در مورد چگونگی وقوع این اتفاق دارد:همانطور که در حال حاضر می‌بینیم، سیاره‌, ...ادامه مطلب

در داستان کوتاه و علمی – تخیلی «زمین سرگردان» نوشته‌ی لی سیکسین (چاپ شده در مجله چینی Science Fiction World در جولای 2000)، نویسنده سناریویی را به تصویر می‌کشد که در آن رهبران سیاره توافق می‌کنند زمین را از منظومه شمسی خارج تا از فاجعه‌ی پیشرو فرار کنند. یک شعله‌ی خورشیدی در شرف از بین بردن زندگی بر روی زمین است و تنها راه نجات، خروج از موقعیت فعلی است.البته که این داستان کاملا ساختگی است، اما آیا واقعا زمین می‌تواند منظومه شمسی را ترک کند؟ متئو سریوتی، مهندس هوافضا و مدرس مهندسی سیستم‌های فضایی در دانشگاه گلاسکو بریتانیا، در ایمیلی به رسانه لایو ساینس گفت: «این رویداد بسیار بعید است». با این حال، همانطور که سریوتی توضیح می‌دهد، بعید به معنای غیرممکن نیست و راهی را پیشنهاد کرده که از نظر تئوری، انجام پذیر است. او می‌گوید: «زمین می‌تواند از طریق کُنشِ یک جرم بین‌ستاره‌ای عظیم از مدار خود دور شود. این جرم باید از فضای بین‌ستاره‌ای عبور کرده و به منظومه شمسی بیاید و از نزدیک زمین رد شود.» در این برخورد نزدیک که به «فلای بای» معروف است، زمین و جرم فضایی موردنظر، انرژی و تکانه مبادله می‌کنند و مدار زمین مختل می‌شود. اگر جسم فضایی به اندازه‌ی کافی سریع، پرجرم و نزدیک باشد، می‌تواند زمین را به یک مدار گریز در خارج از منظومه شمسی هدایت کند. تیموتی دیویس، مدرس ارشد فیزیک و نجوم در دانشگاه کاردیف بریتانیا با این ادعا موافق است که زمین از نظر تئوری می‌تواند از منظومه شمسی بیرون رانده شود و فرضیه‌ی خود را در مورد چگونگی وقوع این اتفاق دارد: همانطور که در حال حاضر می‌بینیم، سیاره‌ها در مدارهای پایداری به دور خورشید می‌چرخند. با این حال اگر خورشید با ستاره‌ی دیگری برخورد نزدیک دا, ...ادامه مطلب

فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا از زمان پرتاب‌شدن به فضا در ۱۶ سال پیش، تصاویر شگفت‌انگیزی ثبت کرده است. این فضاپیما از کنار مشتری عبور کرد و نگاهی به فوران آتشفشان در قمر آیو این سیاره انداخت و در اتفاقی مهم، از کنار پلوتو نیز گذر کرد. نیوهورایزنز اولین فضاپیمای ساخت بشر است که از سیاره‌ای کوتوله بازدید می‌کند. به‌گزارش گیزمودو، فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا اکنون حدوداً ۶٫۹ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد و با سرعت ۵۳٬۰۰۰ کیلومتر‌بر‌ساعت در حال ماجراجویی در کمربند کویپر است.عبور از کنار پلوتو که در ۱۴ جولای ۲۰۱۵ (۲۲ تیر ۱۳۹۴) اتفاق افتاد، به‌عنوان بزرگ‌ترین دستاورد فضاپیمای نیوهورایزنز شناخته می‌شود. بااین‌حال، دانشمندان از مأموریت اکتشافی ناسا نهایت استفاده را برده‌اند تا هزاران تصویر از اجرام موجود در منظومه‌ی شمسی ثبت کنند. در ادامه، نگاهی به جذاب‌ترین تصاویری می‌اندازیم که به‌لطف فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا به آن‌ها دسترسی داریم.مشتری و قمر آتشفشانی آیوفضاپیمای نیوهورایزنز در مسیر خود به‌سمت بخش بیرونی منظومه‌ی شمسی، از کنار سیاره‌ی مشتری عبور کرد. عبور از کنار مشتری به‌دلیل قرار‌گرفتن درمعرض گرانش این سیاره، شتاب نیوهورایزنز را بیشتر کرد و به این فضاپیما امکان داد با سرعت بیشتری به‌سمت پلوتو حرکت کند. دانشمندان می‌گویند حجم داده‌های علمی جمع‌آوری‌شده‌ی نیوهورایزنز هنگام عبور از کنار مشتری بیشتر از آن چیزی بود که انتظارش را داشتند.نیوهورایزنز تصاویر زیادی ثبت کرد؛ اما یکی از این تصاویرِ مونتاژی که مشتری و قمر آتشفشانی این سیاره به نام آیو را به‌نمایش می‌گذارد، بیشتر از بقیه جلب توجه کرد. تصویر مشتری که در ترکیب رنگی فروسرخ به‌تصویر کشیده شده، در ۲۸ فوریه‌ی ۲۰۰۷ (۹ اسفند ۱۳۸۵) ث, ...ادامه مطلب

این شب‌ها در آسمان، گردهمایی بزرگی برگزار می‌شود. تماشاگران زمینی فرصت نادری بدست آورده‌اند که همه‌ی سیاره‌های منظومه خورشیدی را در یک زمان، در کنار یکدیگر ببینند. ماه هم در این جشنواره شرکت خواهد کرد.این هم‌راستایی شامل پنج سیاره درخشان عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل می‌شود که به‌راحتی با چشم غیرمسلح دیده می‌شوند. این سیاره‌ها به قدری درخشانند که در آلودگی نوری شهر‌های بزرگ نیز قابل تشخیص هستند. در این بین، زهره درخشان‌ترین سیاره و عطارد کم‌فروغ‌ترین خواهد بود. همچنین این سیاره‌ها به ترتیب فاصله از خورشید در آسمان به صف شده‌اند.ستاره‌شناسان این نزدیکی ظاهری سیاره‌ها را مقارنه می‌نامند. مقارنه‌ی دو یا سه سیاره چندان غیرمعمول نیست ولی آخرین بار که هر ۵ سیاره درخشان در کنار یکدیگر قرار گرفتند، آذر ۱۳۸۳ بوده است.آسمان در بامداد ۲۷ خرداد ۱۴۰۱دو سیاره‌ی دوردست اورانوس و نپتون نیز در این جمع حضور خواهند داشت ولی شناسایی این دو غول یخی دشوارتر بوده و برای رصد آن‌ها دست‌کم به دوربین دوچشمی نیاز خواهید داشت. برای یافتن اورانوس باید فاصله بین زهره و مریخ را جستجو کنید و نپتون بین مشتری و زحل در آسمان پیدا خواهد شد.این هم‌ترازی سیاره‌ای برای اکثر جمعیت زمین مشاهده‌پذیر است، اما بعضی مناطق شرایط بهتری خواهند داشت. در نیمکره شمالی، در شهر‌هایی با عرض جغرافیایی بیشتر از شهر‌های لندن یا نیویورک، نزدیک‌ترین سیاره به خورشید یعنی عطارد، بسیار نزدیک به افق خواهد بود و در روشنایی گرگ‌و‌میش محو خواهد شد. در این مناطق سایر سیاره‌ها نیز در ارتفاع کمی از افق شرقی قرار دارند که رصد آن‌ها را چالش‌برانگیز می‌کند. با گذر روز‌ها، عطارد در آسمان بالاتر می‌آید و شرایط رصدی بهتری خواهد داشت.برای رصدگران عر, ...ادامه مطلب

نتایج بررسی اولیه سنگ های فضایی کمیاب استخراج شده از سیارک ریوگو منتشر شد. این سیارک به ۴.۶ میلیارد سال قبل تعلق دارد و می‌تواند از رازهای دوران ابتدایی منظومه شمسی پرده بردارد.در سال ۲۰۲۰ وقتی مهندسان و دانشمندان سازمان فضایی ژاپن متوجه شدند که کاوشگر هایابوسا 2 توانسته با موفقیت از سیارک ریوگو نمونه‌برداری کند و در مسیر بازگشت به زمین قرار دارد، موجی از شادی آن‌ها را فرا گرفت. پس از یک ماموریت ۸ ساله به سیارکی به نام Ryugu که ۴.۶ میلیارد سال عمر داشت، هایابوسا 2 سنگ های فضایی کمیاب و مهمی را به زمین می‌آورد.بررسی سنگ های فضایی کمیاب کاوشگر هایابوسا 2حالا ۱۸ ماه از پایان ماموریت Hayabusa2 گذشته و دانشمندان گنجینه‌هایی که با خود به زمین آورده است را در معرض طیف گسترده‌ای از آزمایشات قرار داده‌اند. سازمان فضایی ژاپن (JAXA) حدس میزد که نمونه های جمع‌آوری شده توسط هایابوسا 2 از نظر علمی بسیار با ارزش باشند و خوشبختانه بررسی‌های شیمیایی اولیه نیز این موضوع را تایید کردند.در ۱۹ خرداد، دانشمندان جاکسا نتایج اولین ارزیابی دقیق خود از سنگ های فضایی کمیاب گرفته شده از سیارک ریوگو را در قالب مقاله‌ای در مجله Science منتشر کردند. Shogo Tachibana، دانشمند ارشد جاکسا در ارزیابی اولیه نمونه‌ها گفت:ما متوجه شدیم که ریوگو دست نخورده‌ترین Cl Chondrite یافت شده توسط بشر است.به بیانی دیگر سنگ های فضایی کمیاب به دست آمده از ریوگو قدیمی ترین نمونه‌هایی هستند که انسان‌ها توانسته‌اند در زمین بررسی کنند. این نمونه‌ها می‌توانند همچون درگاهی ما را به روزهای اولیه شکل‌گیری منظومه شمسی ببرند، یعنی زمانی که خورشید تنها یک ستاره تازه متولد شده بود و سیارات هم در حال شکل‌گیری بودند.اگرچه مقاله منتشر شده ی, ...ادامه مطلب

همگی می‌دانیم که بدن انسان و حتی جانوران دیگر در فضای خارج از زمین دوام نمی‌آورد و بدون حضور اکسیژن نمی‌توانیم تا مدتی طولاتی زنده بمانیم. پس بهتر است اگر به فضا رفتید، حتما لباس فضانوردی بپوشید! اما حالا فرض کنید بدون لباس مخصوص به خارج از جو زمین قدم بگذاریم، چه اتفاقی می‌افتد؟ تنفس در سایر سیاره‌های منظومه شمسی چگونه خواهد بود؟ مثل بیشتر فیلم‌های علمی-تخیلی که دیدید، به دلیل کمبود فشار در لحظه خفه می‌شویم، اما همیشه چنین اتفاقی نمی‌افتد. در برخی از سیاره‌ها می‌توانیم برای لحظاتی زنده بمانیم و اگر خوش شانس باشیم، این مدت زمان تا چند دقیقه نیز افزایش می‌یابد. البته شرایط در سیاره‌های دیگر می‌تواند پیچیده شود. اولین اتفاقی که در کنار خفگی برای بدن می‌افتد، اختلاف فشار بین هوای بیرون با فشار داخل بدن باعث می‌شود نقطه جوش مایعات داخل بدن به زیر دمای عادی بدن (۳۷ درجه سانتی‌گراد) برسد. در نتیجه، تمام مایع داخل بدن شما که بیشتر آن خون است، در سراسر بدن می‌جوشد و قبل از خفگی، تمام اعضای بدنتان باد می‌کند. بنابراین هیچ احتمالی وجود ندارد که بدون لباس فضانوردی در فضای خلا بیرون سیاره‌ها زنده بمانیم. البته تا زمانی که سعی نکنید نفس خود را نگه دارید، می‌توانید تا حداکثر ۳۰ ثانیه زنده بمانید. اما اگر نفس خود را حبس کنید، فشار هوای داخل ریه‌های شما از فشار هوای بیرون بیشتر می‌شود و ریه‌ها در داخل بدن می‌ترکد و خونریزی داخلی شدیدی رخ می‌دهد. این ۳۰ ثانیه پایانی شما لحظات خوشایندی نخواهد بود و علت اصلی مرگ شما خفگی و اختلاف فشار و دمای فضای خارج از جو خواهد بود. حضور روی خورشید بدون لباس فضانوردی خورشید حدود ۹۹.۸ درصد از جرم منظومه شمسی را دارد و باقی مواد را سیاره‌ه, ...ادامه مطلب