مجموعه‌داری در بازی‌های ویدئویی: اسباب‌بازی برای بزرگ‌سالان

بازی کردن رفتار خلاقانه‌ای است که با دوران کودکی ما پایان نپذیرفته و با خلق تجربه آرامش‌بخش باعث می‌شود که افراد، زندگی روزمره خود را فراموش کنند. این مفهوم شامل یک دسته رفتار ناهمگون می‌شود و می‌تواند به انبوهی از اقدامات فردی یا فعالیت‌های فرهنگی اشاره داشته باشد. بازی را می‌توان به‌عنوان یک تجربه سرشار از احساسات و عاطفه مثبت، خلسه، آرامش و خوش‌بینی تعریف کرد. بازی کردن در نقش‌های مختلف برای جامعه و فرهنگ انسانی ضروری به نظر می‌رسد و بازی کردن نقش‌ها، در بنیاد رشد کودک و جامعه‌پذیری بزرگ‌سالان قرار دارد. در کودکی، ما از دنیای بزرگ‌سالان خود تقلید می‌کنیم: مهمانی‌های چایی‌خوری برگزار می‌کنیم، دزدان دریایی و جادوگر می‌شویم، یا در اتاق نشیمن به سفرهای زیرآب می‌رویم و از این طریق، برای لحظه‌ای از مرزهای بدن‌، مهارت‌ها و والدین خود فراتر می‌رویم. بازی‌ها‌، به‌عنوان آینه‌های کوچک قابل‌اعتماد زندگی اجتماعی‌، آن را در قالب یک نسخه جهان برفی‌، بسته‌بندی‌شده و ایمن، مینیاتوری‌، شاید کمی انتزاعی‌ و به طرز عجیبی قانع‌کننده گنجانده‌اند.وقتی به تماشای تئاتر می‌رویم یا فیلمی را در سینما می‌بینیم، خودمان را در نقش شخصیت‌های اصلی تصور می‌کنیم‌ و ممکن است تکه‌هایی از دنیای داستانی آن‌ها درراه خانه با ما بماند. در زندگی خصوصی‌، درمانگران ما از ما می‌خواهند قسمت‌های آسیب‌زای گذشته خود را دوباره زنده کنیم و در ماجراهای گذشته باهم قدم می‌زنیم. در دنیای واقعی ما سخت کار می‌کنیم تا به‌عنوان پزشکان‌، مدیران یا فقط والدین در نقش‌های اجتماعی که مطمئن نیستیم موفق شویم‌، جدی گرفته شویم. در زندگی روزمره ما صورت‌هایی بر خود می‌گذاریم و نقش‌های خود را بازی می‌کنیم تا در موقعیت‌های اجتماعی بی‌نهایت، نظیر مراسم‌ها و گرد هم‌آیی‌ها موفق باشیم؛ و این شرایط تا زمان مرگ ما ادامه دارد. جایی که برای یک‌بار می‌توانیم نقش بازی کردن برای دیگران را رها کنیم.ما علاوه‌بر آنکه به بازی کردن نقش‌ها در جامعه خود ادامه می‌دهیم، فضای مجازی را برای بروز خود دیگرمان در دنیای بازی انتخاب می‌کنیم و در بسیاری از موارد، رهاورد خود را از سفر به جهان مجازی به دنیای واقعی وارد می‌کنیم. این مسئله می‌تواند در بروز نوع خاصی از رفتارها در بازیکنان یا انتخاب‌های آگاهانه افراد در شکل‌دهی به سبک زندگی خود موردتوجه قرار گیرند. مجموعه‌داری در بازی‌های ویدئویی از نمونه رفتارهایی است که در آن افراد به شکلی آگاهانه، شیوه‌های دلخواه خود را در زندگی با دیگر افراد در جامعه پیرامون سهیم می‌شوند.مجموعه‌داری یا جمع‌آوری بازی‌های ویدیویی با بسیاری از سنت‌های سرگرم‌کننده جمع‌آوری مصنوعات فرهنگی و هنری متفاوت است. درحالی‌که کتاب‌ها یک داستان واحد را بیان می‌کنند و کارت‌های فوتبال یا بیس‌بال دارای یک عکس همراه‌با چند آمار برای خواندن هستند، تعداد کمی از مجموعه‌ها به‌اندازه بازی‌های ویدیویی، عمق تعامل در تجربه مخاطب را ارائه می‌دهند. یک بازی ویدیویی را می‌توان ساعت‌ها بازی کرد و ژانرهای خاصی مانند بازی‌های نقش‌آفرینی (RPG) را می‌توان برای ماه‌ها بدون تکراری شدن رویدادهای آن انجام داد. حتی بازی‌های کلاسیک که در آن گرافیک و مراحل بازی محدودتر هستند هرگز یک بازی برای دو بار و تجربه‌های تکراری نیستند. ازآنجایی‌که اکثر بازی‌های ویدیویی دارای سطوح مهارت قابل تنظیم و گزینه‌های مختلف برای انجام بازی هستند، تقریباً هرکسی در هر سنی می‌تواند در این سرگرمی شرکت کند و از آن لذت برد.درحالی‌که مجموعه‌داران کتاب جلدسخت اولین نسخه‌های چاپ‌شده از کتاب‌های نویسندگان معروف را جست‌وجو می‌کنند، مجموعه‌داران بازی‌های ویدئویی چنین چالش‌هایی را پیش روی خود ندارند. در اینجا اولین بازی‌های ویدیویی تولیدشده مانند بازی‌هایی که توسط برنامه‌نویسان برجسته‌ای مانند ریچارد گاریوت (Richard Garriott) و شیگرو میاموتو (Shigeru Miyamoto) شناخته‌شده‌اند ارزش بالاتری نسبت به سایر بازی‌ها ندارند. علاوه‌بر این بازی‌های پرطرفدار، به‌دلیل آن‌که ساختار تولیدی بزرگ‌تر و چندگانه‌ای برای رفع تقاضا دارند معمولاً به تعداد بیشتر در دسترس‌اند و ازنظر قیمت و هزینه تهیه نیز مقرون‌به‌صرفه تر هستند. درواقع اکثر بازی‌ها با کسری از قیمت اصلی خرده‌فروشی‌شان در دسترس هستند.باوجود آن‌که بسیاری از اقلام کلکسیونی در طول زمان شکننده شده و نگه‌داری از آن‌ها سخت‌تر می‌شود، سخت‌افزار و نرم‌افزار بازی‌های ویدیویی بسیار پایدار و بادوام هستند. درواقع، تجهیزات بازی‌های ویدیویی قدیمی‌تر از اکثر تجهیزات بازی‌های ویدیویی امروزی بهتر هستند و راحت‌تر از گذر زمان جان سالم به درمی‌برند چراکه اکثر آن‌ها ازنظر طراحی حالت‌جامد و سخت داشته و فاقد قطعات متحرک بودند. هرچه تجهیزات بازی‌های ویدئویی مدرن‌تر باشد، به‌دلیل مشکلات مکانیکی برای فن‌آوری‌هایی مانند درایوهای CD-ROM، خنک‌کننده‌ها، تسمه‌های لاستیکی، فناوری لیزر و غیره بیشتر مستعد خرابی هستند.برای برخی از علاقه‌مندان و مجموعه‌داران، شکار و به‌دست آوردن یک محصول بازی، به‌خودی‌خود تبدیل به یک نوع از بازی می‌شود. برای اکثر مجموعه‌داران، معیارهایی که ارزش یک بازی را تعیین می‌کنند کامل بودن، کمیاب بودن و وضعیت آن مصنوع فیزیکی هستند. تغییر در مورد هر یک از این معیارها می‌تواند تأثیر چشمگیری بر ارزش و قابلیت جمع‌آوری بازی داشته باشد. درحالی‌که بسیاری از مصرف‌کنندگان، بسته‌بندی بازی را کنار می‌گذارند، بازی‌های ویدیویی که دارای جعبه‌ها و مدارک اصلی خود - ازجمله هرگونه کاغذ تبلیغاتی که در ابتدا در جعبه بسته‌بندی‌شده است (مانند کاتالوگ‌ها و کارت‌های ثبت‌نام)- هستند معمولاً به قیمت زیادی به فروش می‌رسد. حتی در برخی موارد، بسته‌بندی یک بازی، محصول ارزشمندتری نسبت به خود بازی واقعی است.درجه‌بندی شرایط یک بازی و موارد همراه آن فرمول مشخصی ندارد. بازی‌های باز نشده در بسته‌بندی اصلی کارخانه خود و بازی‌هایی که برچسب‌های باز نشده دارند آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید...