بخشهایی از آن را می خوانید: مذاکرهکنندگان ایرانی روز گذشته اعلام کردند موضوع لغو تحریمها به عنوان موضوع اولیه در دستور کار کمیسیون مشترک برجام است و این مساله را یک دستاورد خواندند. ارزیابی شما از آغاز گفتوگوها در وین و رویکرد تیم جدید چیست؟ با توجه به آنچه از سوی طرفهای حاضر در
مذاکرات اعلام شد، قرار است کار
مذاکرات از طریق دو کارگروه ادامه پیدا کند. یکی کارگروه تحریم و دیگری کارگروه هستهای که قرار است مساله
بازگشت ایران به تعهدات برجامی خود را بررسی کند. اینکه کارگروه تحریم اول کار خود را آغاز میکند و یک روز پس از آن کار کمیته هستهای شروع میشود را نمیتوان یک دستاورد محسوب کرد. به نظر من جدا کردن این دو موضوع تحریم و
بازگشت به اجرای تعهدات هستهای از هم به عنوان یک استراتژی میتواند موفقیتآمیز باشد اما تجاربی وجود دارد که نشان میدهد این استراتژی ممکن است اشکالاتی هم داشته باشد. چه اشکالاتی؟ من تجربه شخصی خود را برای شما بازگو میکنم. زمانی که در دولت آقای خاتمی، ایران با تروییکای اروپایی (بریتانیا، فرانسه و آلمان) گفتوگو میکرد، این مذاکرات در سه کارگروه دنبال میشد. من به عنوان معاون اقتصادی وزارت خارجه مسوول کارگروه اقتصادی بودم. در گروه ما مذاکرات به خوبی پیش میرفت و دستاورد مقدماتی گفتوگوهای ما این بود که ایران به عنوان عضو ناظر در WTO (سازمان تجارت جهانی) پذیرفته شد اما در کمیتههای سیاسی و هستهای پیشرفتها کمتر بود. اکنون هم که مذاکرات از طریق دو کارگروه پیش میرود، اگر پیشرفت کار هماهنگ و متعادل باشد میتوان انتظار موفقیتآمیز بودن گفتوگوها را داشت اما اگر مثلا در کارگروه تحریمها پیشرفت قابل توجهی اتفاق بیفتد ولی در کارگروه هستهای درخصوص بازگشت ایران به تعهدات توافق نشود، نتیجهای به دست نمیآید. دو گروه باید همپایه و همزمان پیش بروند. بهطور کلی جدا کردن این دو گروه برای پیشرفت سریعتر در گفتوگوها اتفاق خوبی است اما حصول نتیجه نیازمند هماهنگی بسیاری است و نه فقط ایران، که همه طرفها باید مدیریت صحیحی داشته باشند. ایران تاکید دارد به دنبال گفتوگوهایی نتیجهبخش است اما گروهی از کارشناسان معتقدند برخی خواستهها نظیر ارایه تضمین یا دریافت غرامت باعث میشود در میانمدت حصول توافق امکانپذیر نباشد. شما این مساله را چگونه میبینید؟ ما زمانی که به برجام بازگردیم میتوانیم مدعی باشیم و مواردی مانند غرامت را طلب کنیم اما اینکار اگر همزمان با گفتوگوها برای احیای توافق صورت گیرد، نتیجه بخش نخواهد بود. ما اگر واقعا به دنبال نتیجه و رفع تحریمها هستیم باید به سراغ گفتوگو و تعامل برویم. تعامل یکطرفه راهگشا نیست؛ جهان سیاست جهانی چندجانبه است و برای رسیدن به نتیجه نیاز است که طرفهای مختلف یک مساله با هم به تفاهم برسند. اگر یکطرف بنشیند و بگوید این خواستههای من است و به خواستههای طرف مقابل توجه نکند، نتیجه قابل پیشبینی است و شکست سرنوشت محتوم چنین گفتوگویی است. اگر ما انتظار داریم تحریمها برداشته شود، باید با کشورهای 1+4 و ایالات متحده یا به عبارتی همان 1+5 به تفاهم برسیم. آنها انتظار دارند ما به تعهدات برجامی خودمان بازگردیم و ما هم انتظار داریم تحریمهایی که در برجام لغو شده بود، کاملا رفع شود. حالا این تحریمها چه به دستور رییسجمهور پیشین امریکا اعمال شده باشد و چه دولت فعلی امریکا آن را وضع کرده باشد، انتظار ما این است که تحریمهایی که براساس برجام و قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد لغو شده بود، رفع شوند. اگر هر دو طرف این پایه را برای مذاکرات بپذیرند، میتوان انتظار داشت که گفتوگوها نتیجهبخش باشد اما اگر به دنبال چیزی فراتر از این هستیم، میتوانیم مدعی شویم ولی واقعیت این است که نباید وارد این فاز شد، چرا که هر کدام از طرفها ادعاها و خواستههایی فراتر داشته باشد و با این مسائل باعث توقف پیشرفت در مذاکرات شویم. ما میتوانیم مدعی باشیم اما بهتر است اصل را بر احیای برجام بگذاریم. این توافقی است که سالها برای آن مذاکره شده، توافق شده، به امضا رسیده و اجرای آن موفقیتآمیز بوده است. در همین راستا، آنچه طی 6 دور مذاکرات وین در دوره آقای روحانی پذیرفته شده، میتواند پایه و اساس خوبی برای ادامه مذاکرات باشد. در مورد بحث تضمین چطور؟ چه تضمینی میتواند منافع تهران را تامین کند؟ از نظر حقوقی که باید حقوقدانها در این خصوص اظهارنظر کنند. شرایط و موارد حقوقی زیادی درخصوص تفاهم میان دو یا چند دولت وجود دارد و در خود برجام هم چنین مسائلی دیده شده است. در برجام شاهد بودیم که مصوبه شورای امنیت سازمان ملل متحد پشتوانه حقوقی توافق بود و بیتردید ایالات متحده به صورت یکجانبه و غیرقانونی از این توافق خارج شد. این چیزی نیست که بشود درخصوص آن تردید داشت. وقتی یک طرف توافق را نقض میکند شما میتوانید به یک دادگاه بینالمللی مراجعه کنید اما حتی اگر دادگاه به نفع شما رای دهد، نتیجهای که میخواهید حاصل نمیشود، به همین دلیل کار مشکلی است که در سطح بینالمللی ضمانت اجرایی برای یک توافق یافت. بعضی کارشناسان پیشنهادهایی درخصوص تقویت همکاریهای اقتصادی به عنوان تضمین مطرح میکنند. بله باید یک نوع تعامل ایجاد شود و طرفین نرمشهایی از یکدیگر ببینند و به این درک برسند که هر دو از اجرای توافق نفع میبرند. اینکه در محافل دیپلماتیک مدام بر اصطلاح برد - برد یا Win - Win تاکید میشود به همین خاطر است. دو طرف یک معامله باید از آن راضی باشند و منافعشان تامین شود تا اجرای یک توافق موفقیتآمیز باشد. اگر یکی از طرفها احساس نارضایتی داشت و از توافق خارج شد، عملا جامعه جهانی نمیتواند آن کشور را وادار به اجرای توافق کند؛ چنانکه امریکا این کار را کرد. چنانکه در گزارش رسانههای غربی به نقل از منابع اروپایی و امریکایی دیده میشود، تردیدهای زیادی پیرامون اراده طرفین برای بازگشت به توافق وجو آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید...
ما را در سایت آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : موزیک دان ash بازدید : 62 تاريخ : سه شنبه 24 اسفند 1400 ساعت: 14:00