همه چیز درباره آبله میمونی/ مرگ در کمین برخی مبتلایان

دکتر سید محمد علوی اظهار کرد: آبله میمونی یک بیماری است که توسط ویروس آبله میمونی ایجاد می‌شود. این بیماری بین انسان و حیوان مشترک است به این معنی که می‌تواند از حیوانات به انسان سرایت کند و همچنین از فردی به فرد دیگر منتقل شود. وی در خصوص علت نام گذاری این بیماری به عنوان "آبله میمونی" افزود: این بیماری اولین بار در سال ۱۹۵۸ در میان میمون‌هایی که برای تحقیقات و پژوهش نگهداری می‌شدند شناسایی شد و بعدها در سال ۱۹۷۰ در انسان نیز مشاهده شد بنابراین آن را آبله میمونی نامیدند. علائم آبله میمونی معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در خصوص علائم ابتلا به آبله میمونی گفت: علائم آبله میمونی معمولاً شامل تب، سردرد شدید، دردهای عضلانی، کمردرد، سطح انرژی پایین، تورم گره‌های لنفی و دانه‌ها یا تاول‌های پوستی هستند. علوی افزود: دانه‌های پوستی معمولاً در مدت یک تا سه روز پس از شروع تب، آشکار می‌شوند. تاول‌ها ممکن است صاف یا کمی برجسته باشند، با مایع شفاف یا زرد پر شده و سپس پوسته و خشک شده و بریزند. رئیس مرکز بهداشت خوزستان با بیان اینکه تعداد تاول‌ها در یک فرد می‌تواند از چند عدد تا چند هزار متغیر باشد، گفت: دانه‌ها روی صورت، کف دست‌ها و کف پا متمرکز می‌شود. همچنین می‌توانند در دهان، اندام تناسلی و چشم پیدا شوند. معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بیان کرد: بهبودی علائم معمولاً بین دو تا چهار هفته طول می‌کشد و بدون درمان، خود به خود از بین می‌رود. وی با بیان اینکه افرادی که فکر می‌کنند علائمی از ابتلا به این بیماری دارند باید با پزشک یا مراقب سلامت بهداشت مشورت کنند، عنوان کرد: اگر فردی با فرد مشکوک یا مبتلا به آبله میمونی در تماس بوده، به پزشک یا مراقب سلامت خود اطلاع دهند. میزان کشندگی بیماری علوی در مورد اینکه آیا ممکن است بیماران از آبله میمونی بمیرند؟ گفت: در بیشتر موارد، علائم آبله میمونی به خودی خود در مدت چند هفته از بین می‌رود اما در برخی افراد می‌تواند منجر به عوارض جدی و یا حتی مرگ شود. وی افزود: نوزادان، کودکان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه‌ای ممکن است در معرض خطر علائم جدی‌تر و مرگ ناشی از آبله میمونی باشند. معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: عوارض موارد شدید آبله میمونی شامل عفونت‌های پوستی، ذات‌الریه، گیجی و عفونت‌های چشمی است که می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود. در حال حاضر حدود ۳ تا ۶ درصد مرگ در مبتلایان در کشورهای بومی گزارش شده که بیشتر در کودکان یا افرادی بوده است که اغلب دچار مشکلات سلامتی دیگری بوده‌اند. از بیش از ۳۸ هزار مورد بیمار مبتلا به آبله میمونی که در ۹۲ کشور جهان گزارش شده تنها ۱۲ مورد فوتی بوده است که رقم بسیار پایینی است. چگونگی انتقال آبله میمونی وی در خصوص چگونگی سرایت آبله میمونی از حیوانات گفت: آبله میمونی می‌تواند هنگام تماس فیزیکی با حیوان آلوده به انسان سرایت کند. میزبانان جانوری این ویروس، جوندگان و نخستی‌سانان هستند. علوی تاکید کرد: خطر انتقال و ابتلا به آبله میمونی از جانوران را می‌توان با پرهیز از تماس محافظت‌نشده با جانوران وحشی به ویژه آن‌هایی که بیمار یا مرده هستند از جمله گوشت و خون حیوانات، کاهش داد. در کشورهای بومی که جانوران حامل آبله میمونی هستند، هر غذای حاوی گوشت یا اجزا و احشای حیوان باید قبل از خوردن کاملاً پخته شود. وی در مورد چگونگی انتقال آبله میمونی تصریح کرد: افراد مبتلا به آبله میمونی در زمانی که علائم دارند (معمولاً بین دو تا چهار هفته) سرایت‌دهنده بیماری به دیگران هستند. دیگر افراد ممکن است از طریق تماس جسمی نزدیک با فردی که علائم دارد، به آبله میمونی مبتلا شوند. وی افزود: به ویژه دانه‌های پوستی، مایعات بدن مانند آب، چرک یا خون ناشی از تاول‌های پوستی، لباس، روتختی، حوله یا ظروف غذاخوری که در اثر تماس با فرد مبتلا به ویروس آلوده شده‌اند نیز می‌تواند دیگران را مبتلا کند. علوی بیان کرد: زخم‌ها، ضایعات یا جراحت دهان نیز می‌توانند عفونی باشند به این معنی که ویروس می‌تواند از طریق بزاق انتشار یابد بنابراین افرادی که از نزدیک با فرد مبتلا در ارتباط هستند از جمله کارکنان بهداشتی، اعضای خانواده و شرکای جنسی، در معرض خطر بیشتری برای عفونت هستند. وی ادامه داد: این ویروس همچنین می‌تواند از طریق جفت از مادر به جنین، یا از طریق تماس پوست به پوست از والدین به کودکان منتقل شود اما در حال حاضر مشخص نیست که آیا افرادی که علائمی ندارند می‌توانند بیماری را پخش کنند یا خیر. چه کسانی در خطر ابتلا به آبله میمونی هستند؟ معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز گفت: هر فردی که با فرد دارای علائم آبله میمونی یا با حیوان آلوده تماس جسمی نزدیک داشته باشد بیشتر در معرض خطر عفونت است. وی بیان کرد: افرادی که در برابر آبله واکسینه شده‌اند، احتمالاً در برابر عفونت آبله میمونی نیز مصونیت دارند با این وجود، بعید است افراد جوان‌تر در برابر آبله واکسینه شده باشند زیرا پس از سال ۱۹۸۰ واکسیناسیون آبله در سراسر جهان متوقف شد؛ در این سال آبله اولین بیماری انسانی بود که در دنیا ریشه‌کن شد. با این حال حتی افرادی که علیه آبله واکسینه شده‌اند و در برابر آبله میمونی نیز تا حدی مقاوم هستند نیز باید اقدامات احتیاطی برای محافظت از خود و دیگران انجام دهند. علوی بیان کرد: نوزادان، کودکان و افراد مبتلا به نقص ایمنی زمینه‌ای ممکن است در معرض خطر علائم جدی‌تر و مرگ ناشی از آبله میمونی باشند. کارکنان بهداشتی نیز به دلیل قرار گرفتن طولانی‌تر در معرض ویروس در معرض خطر بیشتری قرار دارند. راه‌های محافظت از خود و دیگران در برابر آبله میمونی رئیس مرکز بهداشت خوزستان افزود: مردم می‌توانند با محدود کردن تماس با افرادی که مشکوک به آبله میمونی هستند یا آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید...