۱۰ فیلم بی نقص، هیجان انگیز و پر تعلیقی که چهره شخصیت شرور در آن ها دیده نمی شود

فیلم های بسیار بسیار زیادی هستند که وقتی پای افشای شخصیت شرور به میان می آید به یکباره جذابیتشان را از دست می دهند، چه به خاطر هویت به شدت قابل پیش بینی شخصیت منفی داستان باشد و چه جلوه های ویژه ضعیف و خنده دار. بدین ترتیب، جای تعجب ندارد که برخی فیلمسازی تصمیم می گیرند هیچگاه شخصیت شرور داستان را روی صفحه نمایش به مخاطب نشان نداده و با حیله و تدبیرهای هوشمندانه سعی در مخفی کردن حضور این شخصیت شرور برای مخاطب کنند. معمولاً این رویه در فیلم های ترسناک وجود دارد، ژانری که محدودیت های بودجه ای باعث می شود کارگردانان دست به خلاقیت بزنند. اما گاهی اوقات این تصمیم کاملاً بر اساس محتوای داستان و برای غافلگیر کردن مخاطب و دادن چیزی تازه به آن ها گرفته می شود. این ۱۰ فیلمی که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد با دشمنان ماندگار و منحصربفردی که از چشم قهرمانان داستان مخفی شده اند توانسته اند حس جدیدی از وحشت را در مخاطب ایجاد کنند، چه این دشمن ناپیدا نیرویی ماوراءالطبیعه باشد و چه یک شخصیت ناشناس که تنها صورتش به نمایش گذاشته نمی شود. ۱۰- Final Destination وقتی پای شخصیت های منفی ناشناس و نادیدنی در فیلم های ترسناک به میان می آید، Final Destination راهی برای انجام کارهایی خلاقانه و متفاوت پیدا می کند، با فاصله ای فراوان از ارواح، جن ها و شیاطینی که معمولاً در فیلم های ژانر وحشت می بینیم. شخصیت شرور این فرانچایز چیزی غیر از مرگ نیست که تلاش دارد این افراد جوان و بی دفاع که موفق شده اند از دست او فرار کنند را به هر قیمتی بکشد. معمولاً هر فیلم این فرانچایز با فاجعه ای ترسناک شروع می شود که در آن شخصیت های اصلی به شکلی خاص و با خوش شانسی از مرگ فرار می کنند و مرگ باقی فیلم را صرف تلاش برای محقق کردن نقشه خود برای کشتن این نجات یافتگان می کند. ما هرگز مرگ را در فیلم های Final Destination نمی بینیم، کسی که به شکلی هوشمندانه محیط اطراف قربانیانش را دستکاری می کند تا اطمینان یابد آن ها به شکلی تکان دهنده و شکنجه وار کشته شوند. قوانین مربوط به کارکرد مرگ و توانایی شخصیت ها برای فرار از مرگ در هر یک از فیلم های این سری تغییر می کنند. ۹- Duel اولین تجربه کارگردانی استیون اسپیلبرگ با نام Duel در سال ۱۹۷۱ تمرینی برای فیلمسازی مینیمالیستی در باشکوه ترین و بهترین شکل خود است، یک تریلر بسیار موثر و پرتنش از ابتدا تا انتها که در آن راننده ای به نام دیوید مان (دنیس ویور) به شکلی بی محابا توسط یک تانکر قدیمی در مناطق روستایی کالیفرنیا مورد تعقیب قرار می گیرد در حالی که هیچگاه تصویری شفاف از راننده این تانکر به نمایش در نمی آید. فیلم اسپیلبرگ دیالوگ های بسیار اندکی دارد و تقریباً به تمامی روی هیجان پرتنش تعقیب و گریز تمرکز دارد، یک تلاش بی نقص فیلمسازی که آمال یک فیلم مانند شخصیت پردازی مناسب را فدای یک بازی موش و گربه ۸۹ دقیقه ای بسیار جمع و جور و هیجان انگیز می کند. سناریو فیلم توسط ریچارد متیسون بزرگ نوشته شده که اقتباسی از داستانی کوتاه نوشته خود اوست، داستانی که به وضوح در آن گفته شده چهره راننده دیده نخواهد شد اما همزمان شات هایی از دور از او ثابت می کند که او انسان بوده اما هرگز مشخصات چهره او دیده نمی شود. اسپیلبرگ در مصاحبه ای گفته است که هدف از این ترفند ایجاد حس ترس از ناشناخته در مخاطب بوده است و با تمرکز روی کامیون به جای راننده یا انگیزه هایش، در واقعی این کامیون است که شخصیت شرور داستان می باشد. ۸- Dunkirk فیلم Dunkirk ساخته کریستوفر نولان به دلایل متعدد یک فیلم جنگی حماسی بی مانند است، نه تنها به این خاطر که تخلیه نیروهای بریتانیایی و فرانسوی در جنگ جهانی دوم در دانکرک را صرفاً از نگاه نیروهای متفقین روایت می کند بلکه اینکه هیچ سرباز آلمانی را در هیچ مقیاسی نشان نمی دهد. این ترفند، بخشی از تلاش نولان برای انتقال حس ترس و اضطرابی است که سربازان در سواحل، دریا و آسمان دانکرک حس می کردند، در ازدحامی که در انتظار برای تخلیه شدن ایجاد شده و ترسی که از رسیدن قریب الوقوع نیروی بسیار قدرتمند دشمن ایجاد شده بود. ده ها فیلم جنگی ساخته شده اند که به دو طرف جنگ چهره ای انسانی داده اند اما در تلاش برای ایجاد بیشترین تعلیق و اضطراب ممکن، نولان تمرکزش را روی یک طرف درگیری قرار می دهد که تیک تیک های ساعت را می شمارد تا به تیک تیک های ساعت های دیگر پایان دهد. نداشتن هیچ سکانسی از فرماندهان آلمانی و بی اطلاعی از نقشه ها و حمله های احتمالی آنان، به مخاطب اجازه می دهد تنها ذره ای از وحشتی که سربازان متفقین در دانکرک تجربه کردند را حس نماید. ۷- Paranormal Activity اگر چه فرانچایز Paranormal Activity با انتشارهای سالانه بی پایان و به پایان رسیدن ایده های تازه فراموش شد، فیلم اورجینال سال ۲۰۰۹ همچنان یک نمونه به شدت تکان دهنده و ترسناک از مهندسی یک تنش در فضایی تنگ با منابع اندک است. موفقیت بزرگ فیلم نیز همین است و علیرغم اینکه یک زوج را در معرض وحشتی از یک هویت شیطانی در خانه شان نشان می دهد اما حتی یکبار به مخاطب نشان نمی دهد که آن موجود چه شکلی است. در این فیلمسازی بسیار ساده از کارگردان، اورن پلی، وی از ترس ما از نادیدنی ها برای بیدار نگه داشتنمان در تمام طول شب استفاده می کند، چیزهایی مانند راهروهایی که کفشان صدا می دهد، درهایی که به آرامی خودبخود باز می شوند و صدای ترسناکی که بسیار شبیه صدای گام برداشتن است. تنها جایی که بیشترین نزدیکی را به هیولای داستان تاریم زمانی است که یک سری اثر پاهای پودری به سمت اتاق خواب زوج داستان دیده می شود و در بقیه طول فیلم از ترفندهای دقیق اما تقریباً بی هزینه برای دستکاری محیط زندگی این زوج به شکلی ترسناک استفاده می شود. نتیجه این کارگردانی خلاقانه یک موفقیت هنری بزرگ و باکس آفیس ۱۹۳.۴ میلیون دلاری برای فیلمی بود که با بودجه ای تنها ۱۵,۰۰۰ دلاری ساخته شده بود. ۶- Bambi هر کسی که هنوز حس می کند قلب مه آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید...