علی پاکدامن: ما مثل قماربازها هستیم!

سپهر ستاری: یکی از بهترین نفرات تیم ملی شمشیربازی ایران علی پاکدامن است که در سال‌های اخیر توانسته عملکرد خوبی را از خودش نشان دهد. پاکدامن در این چند سال بارها تا آستانه کسب مدال در المپیک و مسابقات مختلف جهانی رفته بود اما همیشه در آخرین گام بدشانسی مانع از رسیدن او به افتخار کسب مدال می‌شد. با این حال در بازی‌های کشورهای اسلامی قونیه موفق شد طلسم ناکامی‌های خود را بشکند و دست پر به ایران برگردد. پاکدامن در بخش انفرادی به مدال نفره رسید و در کنار دیگر نفرات تیم ملی در بخش تیمی مدال خوشرنگ طلا را کسب کرد. او که حالا به بزرگ‌ترین هدف دوران ورزشی خود یعنی مدال المپیک فکر می‌کند، در گفت و گو با خبرآنلاین صحبت‌های جالبی را مطرح کرد که در ادامه می‌خوانید: از بازی‌های کشورهای اسلامی آغاز کنیم؛ بالاخره مدال گرفتی، طلا هم گرفتی. البته در انفرادی نقره گرفتی ولی در تیمی به طلا رسیدید. بخشی از منتقدان می‌گویند شمشیربازهای ما تا قبل از نیمه‌نهایی خوب هستند. انقدر اشک پیمان فخری را در مسابقات مختلف درآوردید که باورمان نمی‌شد دو مدال خوب بگیرید ولی امسال در بازی‌های کشورهای اسلامی که انصافا هم با توجه به برگزاری در ترکیه و لغو بازی‌های آسیایی سطحش بالاتر بود و تیم‌های بیشتری مشارکت داشتند موفق شدید. اول بگو چی شد طلا نگرفتی و بعد هم درباره طلای تیمی بگو. فقط نگو که اشتباه داوری بود! من یک هفته قبل از مسابقات کرونا گرفتم و خودم هم فکر نمی‌کردم بتوانم عملکرد خوبی داشته باشم. در فینال که بازی را باختم اصلا اشتباه داوری نبود و در پخش مستقیم گزارشگر محترم گفت ۲-۳ ضربه اشتباه شد ولی من به همه گفتم که این طبیعی است. به خصوص که رقیب در کشور خودش بود و وقتی فیلم بازی را دیدم اصلا داوری اشتباه نداشت و بازیکن ترکیه‌ای حرفه‌ای‌گری کرد که توانست فینال با اختلاف یک ضربه مرا شکست دهد. خدا را شکر یک هفته بعد در جام بین‌المللی اصفهان دوباره بازی کردیم که ۱۵-۸ او را بردم. در خصوص عملکردت در مسابقات قهرمانی جهان هم بگو. فشار مسابقات ما زیاد است و در این مسابقات من هدفم مدال گرفتن بود ولی پای مدال در ۸ نفر باختم و کمی غم و درد آن را داشتم که چرا هر دفعه تا ۸ تا می‌آیم و مدال نمی‌گیرم. در المپیک، دو دوره قهرمانی جهان و بازی‌های آسیایی این اتفاق رخ داد و هر سری هم ۱۵-۱۴ با اختلاف یک ضربه بود. در قهرمانی جهان تیمی هم نتیجه خوبی نگرفتیم و نهم شدیم ولی خدا را شکر همه این‌ها را با مدال طلای قونیه جبران کردیم. چی شد که امسال در مسابقات قهرمانی جهان نتیجه خوبی نگرفتید؟ خب این اتفاق در قهرمانی جهان برای همه تیم‌ها در همه رشته‌ها رخ می‌دهد. مثلا فوتبال ایتالیا در یورو ۲۰۲۰ قهرمان شد ولی به جام جهانی صعود نکرد. ترکیه که ما را در قهرمانی جهان برد یک ماه قبل در قهرمانی اروپا ایتالیا و فرانسه و اوکراین را برد و برای اولین بار در تاریخش به مدال برنز رسید. آن‌ها واقعا در دوره طلایی بودند و از نمایش آن‌ها سورپرایز شدیم و خودمان هم بد بازی کردیم. اتفاق بدی که درباره شمشیربازی وجود دارد و مشابه آن را در بوکس هم داریم این است که مردم هر سری قبل از المپیک برای مدال شما برانگیخته می‌شوند ولی آن اتفاق نمی‌افتد؛ شاید لازم است این سد شکسته ‌شود و خودت هم می‌دانی مهم‌ترین رویداد پیش روی تو که عیارت را مشخص می‌کند المپیک ۲۰۲۴ پاریس است. یعنی اگر این بار هم به موفقیت نرسی چهار سال بعد ۳۸ ساله هستی و خیلی سخت است چون چابکی‌ات را نداری. خودت فکر می‌کنی بتوانی این سد را بشکنی؟ نفرات کنار خودت هم همین هستند و المپیک مهمی برای شماست. خود من برنامه‌ریزی کردم که اول در بازی‌های آسیایی و قهرمانی جهان پیش رو و قهرمانی آسیا بتوانم نتیجه خوبی بگیرم و بار روانی کمتر شود. اگر در این مسابقات نتیجه بگیرم سهمیه المپیک را کسب می‌کنم. بعد از آن وارد مرحله المپیک می‌شویم. مدال المپیک هم شرایط خاص خودش مثل تدارکات و تمرین و حریف تمرینی خوب را نیاز دارد. با حلواحلوا دهان شیرین نمی‌شود. من در این المپیک هم خیلی آماده بودم و قرعه سختی به من خورد و به قهرمان سه‌دوره اخیر المپیک خوردم. اگر یک مرحله بالاتر به او می‌خوردم مدالم قطعی بود. در مورد سن هم بازیکن کره‌ای در ۳۸ سالگی مدال گرفته است. امید دارم که بتوانیم شرایط را حفظ کنیم و آن را بهتر کنیم اما به خصوص با رفتن آقای فخری سخت می‌شود. پیمان فخری برای شما مخصوصا تو یبیشتر از مربی ک حالت برادری داشت. حتی این یک سال آخر که مربی تیم نبود ولی کنار شما بود و تمرینات را زیر نظر داشت. حتی به نظرم الآن هم که اینجا نیست باز هم پیگیر شما خواهد بود و دلش اینجاست و سخت بیخیال شود. فکر نمی‌کنی به او مدال بدهکاری؟ چرا خب، من کل زندگی و ورزشم را به ایشان بدهکارم. من اگر ورزشکار شدم و علی پاکدامن شدم به خاطر پیمان فخری است که خیلی من را حمایت کرد و راه درست را به من نشان داد. تو فکر کنم کلا با پیمان وارد سالن شمشیربازی شدی؟ نه من برادرم شمشیرباز بود و او من را آورد که خدا را شکر خودش شاگرد آقای فخری بود و من هم شاگرد ایشان شدم. من قبلا حد فاصل سال‌های ۸۱ تا ۸۴ تکواندوکار بودم و هادی ساعی را که می‌دیدم عشق می‌کردم و دوست داشتم مثل او شوم. من شاگرد آقای یوسفی بودم که با آقای مغانلو کار می‌کرد. جالب اینکه دنیا انقدر کوچک است من المپیک ۲۰۱۶ به عنوان شمشیرباز استاد تکواندوی خودم را در دهکده دیدم. قبلش هم همدیگر را می‌دیدیم که به من می‌گفت خوب شد رفتی شمشیربازی. برادر من شمشیرباز بود یک روز رفتم سالن که بعد باهم برویم پلاسکو لباس بخریم. آنجا دیدم مبارزه است و لذت بردم و گفتم می‌خواهم بیایم که خدا را شکر شاگرد آقای فخری شدم. کلا هم در تکواندو هم شمشیربازی استادهای خوبی داشتم. پس اینکه مدال به او بدهکاری را قبول داری؟ من خدایی به او مدال بدهکارم. حتی بعد از المپیک هم گفتم شرمنده مربی‌ام و مرد آموزش آشپزی و مطالب جالب جدید...